“ขอบคุณครับคุณหลิว”
หวังเล่ยเทียนโค้งศีรษะทำความเคารพหัวหน้าแก๊งมังกร แล้วเดินไปยังร่างของนักฆ่าที่แขวนอยู่ เขามองหน้ามันแล้วยิ้มเย็น อีกฝ่ายมองตอบด้วยสายตาเยือกเย็นของนักฆ่าที่ไม่เคยสยบให้ใคร สองสายตาประสานกันต่างฝ่ายต่างไม่ยอมหลบ หวังเล่ยเทียนหยิบกล่องเหล็กในกระเป๋าเสื้อออกมา เปิดมันออกแล้วใช้ปลายนิ้วหนีบเข็มเงินเล่มเล็กออกมาช้าๆ ก่อนจะเดินวนรอบๆ ร่างที่แขวนอยู่ ใบหน้าของเด็กหนุ่มในยามนี้นิ่งสงบดวงตาคมวาวกล้า
ฉึก ฉึก ฉึก !!!
หวังเล่ยเทียนแทงเข็มทีละเล่มไปบนจุดต่างๆ สามจุด บนร่างของนักฆ่าอย่างรวดเร็ว เจ้าของร่างกระตุกเล็กน้อย จากนั้นก็ เบิกตากว้าง ก่อนจะดิ้นพราดๆ ส่งเสียงร้องออกมา
“โอ๊ย! เจ็บ โอ๊ย! คัน”
ร่างกายเกิดอาการคั้นยุบยิบผสมกับความเจ็บไปทั่วทุกอณูขุมขน ราวกับโดนมดคันไฟทั้งฝูงรุมกัด ทั้งเจ็บ ทั้งคัน แต่ไม่สามารถเกาได้ด้วยมือถูกมัดไว้ สิ่งที่ไม่เคยพบเคยเจอบังเกิดขึ้นหลังจากถู
