“อาเล่ยเล่าอะไรให้เธอฟังบ้างไหม”
“ก็เล่าเรื่องทั่วไปค่ะ ปกติอาเล่ยชอบเก็บตัว ไม่ค่อยชอบคุยอะไร ถ้าฉันไม่ถามเขาก็ไม่บอก มีเรื่องอะไรที่ฉันควรรู้หรือเปล่าคะ”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากรู้ว่าอาเล่ยคุยอะไรกับเธอบ้าง หากมีเรื่องอะไรที่เธออยากรู้ก็ถามฉันได้ ต่อไปนี้เราก็เหมือนคนในครอบครัวเดียวกันแล้ว” หลิวเฟยหลงบอกเสียงขรึม
“ค่ะ ฉันขอตัวไปดูอาเล่ยก่อนนะคะ เมื่อคืนแกดูเหมือนไม่ค่อยสบาย”
หวังลี่อิงขอตัวกลับขึ้นตึก ปล่อยให้เจ้าของบ้านนั่งเล่นอยู่ตรงนั้น
“ไม่สบายเหรอ ฮึ เมื่อคืนยังปากดีอยู่เลยนี่”
หลิวเฟยหลงแหงนหน้ามองตึก เขามองหน้าต่างห้องของหวังเล่ยเทียนด้วยสายตาหงุดหงิด นึกถึงคำพูดกวนใจแล้วอารมณ์เสียขึ้นมา ขยับลุกขึ้นเดินกลับขึ้นตึกบ้าง ขณะเดินผ่านห้องของไป่หลางมาเฟียหนุ่มก็หยุด ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง เสียงน้ำไหลดังขึ้นในห้องน้ำทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังอาบน้ำอยู่ นานร่วมสองเดือนแล้วท
