"อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อหนึ่ง" เอ่ยทักคนที่นั่งประจำหัวโต๊ะอาหารในตอนเช้า พร้อมกับหอมแก้มสากทั้งสองข้างดั่งเช่นทุกวัน
"อรุณสวัสดิ์ครับ" หนึ่งก็หอมแก้มลูกสาวบุญธรรมทั้งสองข้างไม่ต่างกันและแถมด้วยการจูบปากอีกหนึ่งครั้ง
"อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อสอง" หันมาทักทายสองที่นั่งถัดมา หอมแก้มสากชายหนุ่มเช่นกันต้องทำอะไรเหมือนกันและเท่ากันไม่อย่างนั้น คนแก่สองคนจะเกิดอาการน้อยใจ
"สวัสดีค่ะคนดี" สองก็หอมแก้มนิ่มกลับคืนและจบลงที่จูบเช่นกัน ณชาจึงได้เดินมานั่งที่ประจำของเธอบ้าง นั่นก็คือที่ตรงข้ามกับสอง
"วันนี้ชาเลือกเรียนกี่โมงคะ" สองเอ่ยถามบุตรสาว และสิ่งที่ได้รับกลับมาคือใบหน้าสวยงอง้ำ มองสองอย่างน้อยใจ จนคนถูกมองหันมองหน้าพี่ชายเลิ่กลั่ก
พูดอะไรผิดไปวะกู
"พ่อสองไม่สนใจชา แค่นี้ก็จำไม่ได้ว่าชาเลิกเรียนกี่โมง พ่อหนึ่งขา วันนี้ชาเลิกเรียนกี่โมงคะ" หันมาถามหนึ่งผู้ใส่ทุกรายละเอียด จดจำได้แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ
