หลายวันผ่านไป
เรื่องท้องเฌอรีนก็ยังไม่ได้บอกอะไรเขา เธอไม่พร้อมและก็ไม่คิดจะบอกอะไรเขาด้วย ในความคิดของเธอทุกอย่างจะต้องจบลงโดยที่เขาไม่รู้เรื่องนี้เลยแม้แต่นิดเดียว แต่จะหาวิธีไหนมาบังหน้าได้เนี่ยสิ มันยากก็ตรงนี้แหละ
หมับ!
มือหนาวางลงบนไหล่ของหญิงสาวที่กำลังนั่งเหม่อตาลอยอยู่ เธอสะดุ้งเฮือกพร้อมกับหันไปมองเขาด้วยใบหน้าซีดเซียวราวกับคนไม่สบายหนัก
“เป็นอะไรของเธอ จับแค่นี้ถึงกับต้องตกใจเลยหรือไง”
“คุณมาเงียบๆ ฉันก็ตกใจสิคะ”
“หึหึ...ขวัญอ่อนจริงนะเธอ”
“.......”
เฌอรีนมองหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไรกับเขา ไม่เข้าใจว่ามันน่าตลกนักหรือไงที่ทำให้เธอตกใจแล้วหัวเราะขึ้นมาได้
โรคจิต! พวกที่ชอบมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น
“ตกลงเธอเป็นอะไร เห็นนั่งเหม่อนานแล้ว”
“เปล่าค่ะ แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”
“สายของฉันรายงานว่า เธอชอบมานั่งเหม่อแบบนี้ทุกวัน กินข้าวก็อย่างกับแมวดม หน้าตาไม่ชื่นมื่
