เวลาผ่านไปอีกนานจนแทบจะลืมเรื่องที่ทะเลาะกันไปแล้ว กลางดึกสงัดคืนหนึ่ง ขณะที่เฌอรีนกำลังเตรียมตัวที่จะเข้านอน ประตูห้องนอนก็มีเสียงที่ถูกไขด้วยกุญแจจากทางด้านนอก ก่อนที่ประตูนั้นจะถูกเปิดเข้ามา
“???”
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ล็อค สักวันฉันจะพังมันเข้ามา” มาเฟียหนุ่มดูหงุดหงิดหัวเสียเอามากๆ ขณะที่เดินเข้ามาในห้อง
“ไหนบอกคืนนี้ไม่กลับ?” เธอพูดเสียงเรียบ มองเขาด้วยอารมณ์นิ่งๆ เพราะก่อนหน้านี้เขาบอกไว้ว่าจะไม่ได้กลับ
“......”
“บอกไม่กลับ ฉันเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ก็ต้องล็อคห้องสิ ขืนมีคนเข้ามาจะทำไง”
“อืม...”
ฟุ่บ....
เขาทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ทำเป็นเฉยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ส่วนเฌอรีนเองก็ไม่ได้ตกใจอะไร เพราะเขาเป็นคนบอกเองว่าไม่กลับ
“ขี้เกียจอยู่ มีแต่เรื่องวุ่นวาย”
“เรื่องพ่อแม่ฉัน ไปถึงไหนแล้ว”
“ยังไม่ลืมอีกหรือไง”
“พ่อแม่ฉันทั้งคนนะ ให้ลืมได้ไง”
“กำลังจัดกา
