"ตกลงว่ายังไง... พี่ขอพักด้วยได้ไหมครับ!" ผมเอ่ยถามคนตัวโตทั้งที่ตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของเขา
"ด้วยความเต็มใจเลยครับพี่เหมย พี่จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้ หรือจะอยู่ตลอดไปเลยก็ได้นะครับ..." หนุ่มน้อยค่อยๆคลายอ้อมแขนออกจากแผ่นหลังของผมอย่างนุ่มนวล โดยที่เขามองเข้ามาในดวงตาของผมก่อนจะตอบคำถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"พี่ขอขอบใจเดย์มากนะ ที่เข้าใจพี่" ผมคว้าฝ่ามือใหญ่ขึ้นมาประคองพร้อมกลับกล่าวขอบคุณ
"ไม่เป็นอะไรเลยครับ ถ้าคุณพ่อคุณแม่ผมรู้ท่านต้องดีใจมากแน่เลยครับ... ผมขออนุญาตบอกคุณพ่อคุณแม่ได้ไหมครับ"
"เอาสิ พี่ไม่มีปัญหาหรอก เพราะถึงยังไงพี่ก็จะให้เดย์บอกพ่อแม่ของเดย์อยู่แล้ว..." หลังได้ยินคำอนุญาตจากผมเด็กน้อยแทบจะกระโดดโลดเต้น รีบหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงต่อสายถึงพ่อของเขาอย่างไม่รีรอ
เป็นไปตามคาดหมาย พ่อแม่ของน้องเดย์ดีใจมากที่ทราบข่าวว่าผมจะไปพักกับลูกชายของท่านที่อพาร์ทเม้นท์เล็กๆนอกชานเมือง
