ห้องอาหารของโรงแรมที่นี่ปิดในเวลา 10.30 น. ปลายฟ้าจึงไม่ได้รีบร้อนเท่าไหร่เพราะวันนี้เธอมีเวลาว่างตลอดทั้งวัน โปรแกรมเที่ยวก็ไม่มีอะไรมาก หญิงสาวคิดว่าจะเช่าจักรยานยนต์ซักคันและขี่เที่ยวบริเวณตัวเมือง ส่วนตอนเย็นก็คิดว่าจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพ
เธอลงมาที่ห้องอาหารในเวลา 9 โมงกว่า เมื่อตักอาหารเช้าแล้วก็เดินไปหาที่นั่งยังทานเงียบๆ ยังทานอาหารที่ตักมาได้ไม่ถึงครึ่งก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะนั่งอยู่
“พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม”
ปลายฟ้าเงยหน้าขึ้นแล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนี้คือพี่แดน คนที่เธอนั่งคุยกับเขาอยู่หลายชั่วโมง
“ได้ค่ะ พี่เพิ่งมาเหมือนกันเหรอคะ”
“ครับ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่”
“ฟ้าล่ะ หลับสบายดีไหม”
“ฟ้าหลับเป็นตายเลยค่ะ สงสัยจะดื่มไปเยอะ”
“แล้วเช้านี้เป็นไงบ้างล่ะ ปวดหัวไหม”
“ไม่ค่ะ เช้านี้ก็ปกติดีว่า แต่พี่แดนล่ะคะแฮงค์หรือเปล่า”
