ปรมะแล้วลุกพรวด ด้วยความที่เร่งรีบจนเกินไปทำเอาเจ้าตัวขาสะดุดเข้ากับขอบโต๊ะ ดีที่ทรงตัวเอาไว้ได้ทัน หน้าเลยไม่ขะมำไปจูบกับพื้น ตั้งหลักได้ปรมะก็สาวเท้าออกไปแบบตัวปลิว
“คุณเปรมก็อยู่นะคะ พูดอะไรเกรงใจคุณเปรมบ้าง”
แสนรักทั้งโกรธทั้งอาย เธอไม่คิดว่าคุณจีรจะหน้าหนาถึงขนาดนี้ จู่ๆ นึกอยากจะพูดอะไรก็พูด คุณจีรเสียสติไปแล้วหรือไรกัน
“ผมทำงานกับคุณเปรมมานาน คุณเปรมไม่ใช่คนที่จะเอาเรื่องคนอื่นไปพูดต่อเชื่อผมเถอะ”
“ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่คุณจีรก็ไม่ควรพูดออกมานะคะ”
“แล้วจะทำไม”
จีรรัชญ์เลิกคิ้วมองอย่างยียวน และท่าทางแบบนั้นก็ชวนให้แสนรักนึกอยากจะทุบอีกฝ่ายให้หนักๆ คนอย่างคุณจีรน่ะนะเข้าข่ายที่ว่าไม่โดนตีสักทีคงไม่ดีขึ้น
“มองกันแบบนั้น อยากทุบผมเหรอ ก็มาสิ”
แสนรักกำมือแน่น ตั้งใจจะเดินเข้าไปทุบอีกฝ่ายที่กำลังท้าทายกัน คราวนี้เธอจะไม่ยอมให้ท่านประธานขี้แกล้งได้ใจอีกแล้ว ทว่าก่อนที่กำปั้นเล็กจะทัน
