“ใจเย็นน้า อีกนิดนึงก็จะได้เวลาส่งตัวบ่าวสาวแล้วเนอะ”
“ความรักมันล้นอกก็อย่างว่าห้ามไม่ได้หรอกหนูดี”
แสนหวานบอกแสนดี แต่สายตาของสองสาวจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าที่กำลังขึ้นสีแดงเข้มเพราะความเคอะเขินของแสนรัก
“อะไรเล่า รักไม่คุยกับหนูดีกับหวานแล้ว”
“ใช่ซี่ ในเมื่อรักมีคนคอยคุยด้วยตลอดเวลาแล้วนี่เนอะ ของเก่าอย่างหนูดีก็ต้องตกกระป๋องไป จริงไหมหวาน”
“อื้อ”
แสนหวานพยักหน้าหงึกๆ เห็นด้วย แบบนั้นคนเป็นเจ้าสาวก็ยิ่งหน้าแดงซ่าน แสนรักจึงแก้เขินด้วยการยกนิ้วโป้งส่งให้สองสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม โดยมีจีรรัชญ์มองการกระทำของหญิงสาวด้วยสายตาเอ็นดู
“รักโป้งแล้ว โป้งทั้งคู่เลย”
จีรรัชญ์จูงมือแสนรักที่ถือช่อดอกไม้เจ้าสาวเข้าสู่ทางเดินไปยังซุ้มงานพิธี แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างมองบ่าวสาวด้วยสายตาชื่นชม คนที่จับจองเก้าอี้แถวหน้าสุดคือเจ้าสัวจิณณะ คุณศมน ปรมะและสิรภพ อีกฝั่งเป็นแสนหวานที่ควงสามีอย่างบารเมษฐ์มาร
