หกเดือนต่อมา
“คุณจีรคะคือว่ารัก…รักมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ”
“ว่าไง”
จีรรัชญ์ตอบรับโดยไม่ได้ละสายตาจากจากแฟ้มเอกสารในมือ ตรงหน้าคุณจีรคือเอกสารเร่งด่วนแสนรักเองทราบข้อนั้นดีเพราะเธอเป็นคนนำมันเข้ามาให้อีกฝ่ายพิจารณาเอง แต่ตอนนี้เธอเองก็มีเรื่องร้อนใจที่อยากจะคุยเหมือนกัน
“คุณจีรช่วยเงยหน้าขึ้นมาคุยกันสักสิบนาทีได้ไหมคะ ห้านาทีก็ได้ค่ะ”
“แป๊บนึงนะ ผมขอดูเอกสารตรงนี้ก่อน คุณมีอะไรก็พูดมาได้เลย ผมฟังอยู่”
“งั้น…ไม่เป็นไรค่ะไว้คุณจีรว่างเราค่อยคุยกันก็ได้ค่ะ”
“เอางั้นก็ได้”
แสนรักถอยออกไปอย่างเงียบเชียบด้วยสีหน้าที่ผิดหวัง แต่เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารจีรรัชญ์จึงไม่ทันได้เห็นสีหน้าแบบนั้นของหญิงสาว
แสนรักกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน คิ้วได้รูปที่พาดเหนือดวงตากลมโตขมวดมุ่น สีหน้าฉายชัดถึงความกังวลใจ หญิงสาวพยายามรอจีรรัชญ์อย่างใจเย็น ทว่าเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็แล้ว หนึ่งชั่วโมงก็แล้ว และลา
