“ไม่นะ ไม่!”
เธอกรีดร้องต่อต้านดังลั่น ลนลานตื่นตระหนกถึงขีดสุด สัมผัสได้ถึงความแข็งขึงร้อนผ่าวที่สัมผัสกับต้นขาเรียวของตนเอง ทว่าคนที่อยู่เหนือกว่าไม่เพียงไม่เห็นใจ ยังเอาแต่หัวเราะหึในลำคออย่างสะใจ จับร่างที่ดิ้นรนผลักไสต่อต้านอย่างรุนแรงของเธอให้อยู่นิ่งๆ แต่วินาทีนั้นศวิตาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ความตื่นตระหนกที่พุ่งขึ้นสูงส่งผลให้สติของเธอขาดพึงไปในที่สุด ไม่รับรู้อีกแล้วว่าเขาทำอะไรต่อไปกับร่างกายของเธอ
๐๐๐๐๐
เช้าวันต่อมา
พีรวัสยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูหลังจากกดรับสาย เขาเพิ่งก้าวออกจากห้องน้ำในสภาพที่เส้นผมยังเปียกชื้นแนบลู่ไปกับศีรษะ หยดน้ำยังเกาะพราวไปทั่วร่าง ร่ายกายมีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวผูกเป็นปมหลวมๆ อย่างหมิ่นเหม่เกาะเอวสอบเพรียวเท่านั้น
“เตรียมเรียบร้อยแล้วนะ” เขาถามปลายสายทันทีที่กดรับ
เมื่อวันนี้เผลอได้ไอเดียใหม่ๆ มาอย่างนึง ตอนแรกเขาก็คิดเผื่อสำรองเอาไว้ใช้เป็นมาตรการสุดท้าย ทว
