หนึ่งปีต่อมา...
งานเลี้ยงเพิ่งจะเลิกรา ขณะที่ผู้คนเริ่มทยอยกลับกันไปเป็นส่วนใหญ่ เหลือเพียงแขกคนสนิทไม่กี่คนเท่านั้นที่เลือกจะไปตั้งวงกันต่อที่บ้านซึ่งถูกใช้เป็นเรือนหอ และบัดนี้บ่าวสาวต่างก็น่าจะอยู่ในห้องหอกันเป็นที่เรียบร้อย
“ไอ้พีทแต่งงานคราวนี้ถือเป็นเรื่องดีเหมือนกัน จะได้รวมตัวเพื่อนฝูง” ศาสตราวุธเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจพลางกวาดตัวมองก๊วนเพื่อนสนิทของตนเองที่ต่างก็แยกย้ายกันไป แต่ในความรู้สึกความสนิทสนมก็ยังไม่ห่างหายไปไหน ตนเองถือเป็นโต้โผหลักในการผลักดันคนสองคนให้ปรับความเข้าใจกันเสียที จนทั้งคู่ยอมสละทิฐิแล้วเริ่มต้นสานสัมพันธ์กันอย่างจริงจังจนกระทั่งมีวันนี้ในที่สุด
“ได้ข่าวว่าเจ้าสาวเป็นแฟนเก่าไอ้ฉาย แกไม่รู้สึกเสียใจบ้างเหรอวะ?” ตฤณ...หนึ่งในกลุ่มเพื่อนเอ่ยถามขึ้น พลางมองแสงฉายด้วยสายตาสงสัย
คนถูกถามยักไหล่ กระดกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจะยอมตอบคำถาม
“ก็ดีใจไปด
