“ไม่ดีกว่า คนดีไปเถอะ ลุงจ๋าไม่ชอบขนมค่ะ” เซซาเรปฏิเสธอย่างนุ่มนวล ก่อนจะคว้าหมวกลายการ์ตูนตัวเหลืองพุงป่องท่าทางกวนๆ ไปสวมลงบนศีรษะน้อยๆ
“ไม่ไปกับคนดีจริงๆ เหรอคะ”
“ไม่ไปครับ ตัวแสบไปเลยครับ”
“งั้นลุงจ๋าก็พลาดแล้วค่า” หนูน้อยทิ้งท้ายไว้เป็นปริศนา ทำให้เจ้าของใบหน้าเปื้อนยิ้มแต่นัยน์ตาอมทุกข์หันไปมองผู้เป็นยาย แต่อีกฝ่ายกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ส่วนสองผัวเมียสุดแสบพ่อและแม่ของหลานสาวตัวน้อยๆ ก็ทำหน้าประมาณว่าไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ ก่อนจะพากันเดินหนีไปเสียดื้อๆ
เสียงเปิดประตูเข้ามาอย่างแผ่วเบาทำให้คนที่ยืนเอามือไขว้หลังอยู่ในความมืดค่อยๆ หันมามองผู้มาใหม่ ก่อนจะเดินมาทรุดกายลงนั่งตรงโซฟาสีดำสนิท
“สวัสดีครับท่าน” ผู้ถูกเรียกตัวมาด่วนเอ่ยทักทายอดีตเจ้านายเก่าที่รับใช้กันมาหลายปี พร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะได้ยินเสียงขานรับกลั้วลำคอ
“อืม…”
“ท่านเรียกผมมาพบด่วนมีอะไรหร
