# ช่อดอกไม้พร้อมการ์ดเล็กๆ ที่เขียนว่า ‘อยากรู้จักนะครับมา
" ง่อววว อยากรู้จักคุณนะครับ "
เสียงของเพื่อนๆ แซวมินตราอย่างพร้อมเพียงหลังจากเห็นการ์ดใบเล็กที่แนบมากับกุหลาบช่อใหญ่ ไม่มีใครรู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้คือใคร แต่สัมผัสได้ถึงความโรแมนติกของเขา จากที่มินตราเล่าให้ฟังว่าเดินชนกันก่อนที่จะเข้ามาถึงห้อง เหตุการณ์แค่นั้นก็ไม่น่าจะเล่นใหญ่ขนาดนี้หากไม่ใช่รักแรกพบ
" รุกหนักขนาดไม่เป็นผู้ชายเจ้าชู้ก็คงเป็นผู้ชายที่โรแมนติกมากๆ "
" ใช่ที่สุด แล้วต้องรวยมากด้วยนะ ถึงจะสั่งดอกไม้ร้านดังในเวลาแบบนี้ได้ "
สาวๆ ต่างวิเคราะห์ไปตามหลักการที่มาจากการคาดเดาล้วนๆ ทั้งสี่สาวแทบจะไม่มีประสบการณ์เรื่องผู้ชายเลยยกเว้นแต่ฐิสา แต่ผู้หญิงทุกคนรู้ดีว่าร้านดอกไม้ที่มีดาราสาวเป็นเจ้าของสั่งจองอยากมาก ยิ่งนอกเวลาทำการแบบนี้ยิ่งสั่งไม่ได้เลย ผู้ชายคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
" มินตราของเราจะมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย "
ณัชชา หัวหน้าฝ่ายการตลาดของบริษัทใหญ่ได้เอ่ยถามด้วยท่าทางตื่นเต้น
" จะสละโสดตามฐิสาไหมนะ?! " พะแพงเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
" แกก็พูดเกินไป ฉันยังไม่รู้จักเขาเลยนะ "
มินตราพูดออกไปตามตรง ทว่าในหัวกลับมีแต่ใบหน้าหล่อเหลาและสายตาที่เกินจะคาดของเขาคนนั้น อ้อมแขนแกร่งที่โอบรัดร่างกายยังคงตราตรึงใจ หัวใจร้อนวูบวาบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
" ว่าแต่.. เขาหล่อไหมอ่า หน้าตาดีเท่าสามียัยสาไหม? "
" เอ่อ " มินตราอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดยังไงดี สามีฐิสาก็หล่อมากถึงมากที่สุด ส่วนเขาคนนี้ก็หล่อมากเช่นกัน
" ไม่หล่อก็ไม่เป็นไรหรอก แค่รักเดียวใจเดียว จริงใจกับคนรักก็พอแล้ว "
" เรื่องนั้นมันก็ใช่ แต่ว่าฉันกับเขาไม่ได้ไปถึงขั้นนั้นหรอกนะ แค่บังเอิญเดินชนกันก็เท่านั้น "
" ชนแบบไหนถึงได้ดอกไม้ช่อใหญ่ขนาดนี้ "
" เลิกแกล้งเพื่อนแล้วไปสนุกกันต่อได้แล้ว "
ฐิสาลากเพื่อนไปสนุกกันต่อ แต่คราวนี้กลับลากมินตราไปด้วย แล้วยังบังคับให้ดื่มจะได้สนุกไปด้วยกันเหมือนวันเรียนจบ
เครื่องดื่มชนิดพิเศษเกรดพรีเมียมที่ได้มาถูกปากสาวๆเป็นอย่างมาก รสชาติแตกต่างจากเครื่องดื่มชนิดอื่น ความรู้สึกดีแปลกๆยิ่งดื่มยิ่งสนุก เมามายชนิดที่ร้อนไปทั้งตัวทั้งๆที่แอร์เย็นเฉียบ
Rrrr>
ดื่มไปได้สักพักใหญ่พี่สาวของมินตราก็โทรเข้ามาขัดจังหวะความสุข มินตราที่ดื่มไปหลายแก้วก็เริ่มจะมึนหัว
" ฉันขอตัวออกไปรับสายพี่สาก่อนนะ "
" ระวังโดนฉุดนะคนสวย "
เพื่อนๆ ยังคงแซวมินตราไม่หยุด ส่วนมินตราที่รู้ว่าเพื่อนหมายถึงใครก็ได้แต่ยิ้มเพียงเท่านั้น คลับออกจะกว้างคงไม่บังเอิญเจอกันอีกหรอกมั้ง ถึงจะเจอก็ไม่น่าจะมีอะไรต้องคุยกันอีก ดูจากการแต่งตัวและความหล่อเหลาของเขาคงจะมีผู้หญิงเข้าหาไม่ใช่น้อย
" ค่ะพี่สา มีอะไรให้มินช่วยเหรอคะ "
มินตรากดรับสายพร้อมกับเดินหาบริเวณที่เสียงเงียบที่สุด เพราะสุนิสาจะต้องมีเรื่องให้ช่วยแน่ๆ ถึงได้โทรมาเวลานี้
(มินเอาชุดออกงานไว้ที่ไหน พี่ว่าจะลองชุดหน่อย อ้อ..แล้วกระเป๋าใบใหม่ของพี่หล่ะไปรับมาหรือยัง)
" ชุดในตู้ใหญ่ค่ะ พี่สาลองเปิดตู้นะคะ มินซักรีดเรียบร้อยแล้วค่ะ ส่วนกระเป๋ามินเผลอเอาติดรถมาด้วยค่ะ "
มินตราตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติ ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่หน้าที่ของเธอเลย แล้วตอนนี้เธอก็ทั้งมึนทั้งเมาจนเดินถึงไหนก็ไม่รู้
สุนิสาเป็นลูกสาวแท้ๆ ของสุรพล ส่วนมินตราเป็นลูกพี่ชายหรือหลานสาวของสุรพล ด้วยความที่พ่อกับแม่ของมินตราประสบอุบัติเสียไป สุรพลกับภรรยาอย่างจันทราได้เลี้ยงดูมินตรามาตั้งแต่สามขวบ มินตราจึงรักและเคารพทั้งสองท่านมาก มินตราเชื่อฟังและทำตามคำสั่งมาโดยตลอด รวมถึงการดูแลสุนิสาด้วย
(พี่หาไม่เจอเลย มินมาช่วยหาหน่อยสิ)
" ตอนนี้มินไม่ได้อยู่บ้านค่ะ พี่สาลองหาดูอีกทีได้ไหมะ มินเอาไว้ในตู้แล้วจริงๆ "
(พี่ดูแล้ว มันไม่มีจริงๆ มินคิดว่าพี่โกหกเหรอ)
" เปล่าค่ะ มินไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ "
(งั้นกลับมาหาให้พี่หน่อยได้ไหม มินก็น่าจะรู้ว่าพรุ่งนี้งานสำคัญมากแค่ไหน)
ใช่! เธอรู้ดี และอาจจะรู้มากกว่าสุนิสาด้วยซ้ำ เพราะเธอเป็นเลขาของพ่อ ช่วยดูแลงานทุกอย่างในบริษัทตั้งแต่เรียนจบ ส่วนสุนิสาพึ่งจะกลับมาจากเมืองนอกต้องศึกษางานอีกเยอะ
" ได้ค่ะ มินจะกลับไปช่วยหาให้ "
มินตรารับปากไปเพื่อตัดปัญหา ส่วนเกินของครอบครัวอย่างเธอมีหน้าที่ทำตามคำสั่ง หากทำให้สุนิสาไม่พอใจ ผู้เป็นแม่อย่างจันทราก็จะไม่สบายใจ มินตราจึงต้องยอม พอรับปากพี่สาวไปแล้ว มินตราก็หันหลังกลับไปยังห้องที่เพื่อนอยู่อย่างรวดเร็ว
ปึก!
ใบหน้าสวยชนเข้ากับร่างสูงที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เป็นอีกครั้งที่เธอได้ใกล้ชิดผู้ชายในระยะที่เห็นถึงความหล่ออย่างชัดเจน เขาเป็นเจ้าของช่อดอกไม้นั่นเอง
" คุณ…"
หมับ!
0.0!
ตากลมโตเบิกกว้างเมื่อโดนคนตัวสูงโน้มลงมาประกบปากอย่างอุกอาจ หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเร็วเลือดในกายก็สูบฉีดไปทั่วร่าง
พรึบ! เขาดันร่างของเธอติดกับผนัง แล้วสอดลิ้นเข้ามาในโพลงปากตอนที่เธอกำลังจะอ้าปากถาม
" อือ.. " คนที่โดนขโมยจูบได้ส่งเสียงอู้อี้และพยายามดันหน้าอกแกร่งออก แต่ยิ่งเธอต่อต้านเขาก็นิ่งรุกล้ำมากยิ่งขึ้น ใบหน้าหล่อเลื่อนลงไปที่ซอกคอแล้วดูดเม้มจนเธอขนลุกไปหมด
"หยุดนะคะ คุณทำแบบนี้ได้ยังไง! "
" ผมหยุดไม่ได้ ช่วยผมด้วย ผมโดนวางยา "
0.0!
โดนวางยางั้นเหรอ ?