“ฮึ พูดไปเรื่อย คุณอุ้มเด็กเป็นหรือยังเถอะ” พลอยระวีมองหน้าชายหนุ่มพร้อมถามอย่างขำๆ คนมือหนักอย่างเขา ถ้ามาอุ้มลีโอ มีหวังลูกได้ช้ำทั้งตัวพอดี
“เอ่อ แต่ผมว่าผมทำได้นะ” เฮฟเว่นคิดไปพักหนึ่ง ตั้งแต่จำความได้ก็ไม่เคยอุ้มเด็กมาก่อนในชีวิต แต่ของแบบนี้มันฝึกกันได้ และยิ่งเป็นลูกของตัวเอง ยังไงเขาก็ต้องทำได้แน่นอน
“ก็ได้ค่ะ แต่คุณต้องไปช่วยดูลูกนะ ไม่ใช่ไปเพื่อจะจับแม่กินอยู่อย่างเดียว”
หญิงสาวพูดเน้นย้ำอีกครั้ง เพราะหากเขายังไม่หยุดที่จะวุ่นวายกับร่างกายเธอแบบนี้ มีหวังกลับไปบ้านแล้ว ที่บอกว่าจะช่วยดูลูกก็คงเป็นไปไม่ได้แน่นอน
“ฮ่าๆ เล่นดักคอกันแบบนี้ ใครจะกล้าผิดคำพูดล่ะ” คนตัวโตหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยพลอยได้แล้วค่ะ เดี๋ยวจะดึกมากกว่านี้”
คราวนี้ หนุ่มลูกครึ่งยอมปล่อยร่างเล็กแต่โดยดี แม้ในใจจะนึกเสียดายที่ไม่ได้ดอมดมกายสาวต่อ แต่เมื่อนึกถึงหน้าลูกๆ ที่ป่านนี้คงรอแม่อยู
