“ใจเย็นสิพลอย ผมก็บอกอยู่นี่ไงว่า เดี๋ยวจะให้คนมาช่วยแม่เลี้ยงลูก” เฮฟเว่นพยายามพูดอย่างอ่อนโยนที่สุด เพื่อให้หญิงสาวยอมรับฟังเขา
“นั่นสิพลอย ไม่เป็นไรหรอก ไปพักผ่อนบ้างก็ได้” พิมมาดากลับเห็นดีเห็นงามกับเฮฟเว่นเสียหมดจนพลอยระวีอดหมั่นไส้ไม่ได้ว่า ตกลงใครกันแน่ที่เป็นลูกของแม่
“ไปก็ได้ค่ะ แต่พลอยว่าพาแม่กับลูกไปด้วยดีไหมคะ” จะว่าติดลูกก็ได้ ถึงเฮฟเว่นจะหาคนมาช่วยดูแล แต่เธอก็ไม่เคยไว้ใจใครได้สักครั้ง
“ไม่เอาน่าพลอย แม่แก่แล้ว หลานก็ยังเด็ก ลูกๆ ไปกันสองคนดีแล้ว”
“แต่…” พลอยระวีทำท่าจะเถียงมารดาอีกครั้ง
“เชื่อแม่สิ ไปเที่ยวกับคุณเฮฟเว่นเขาบ้าง ดูสิ เขาทำงานทุกวี่ทุกวันไม่ได้พักผ่อน แถมยังมาเลี้ยงลูกก็เหนื่อย ไปพักผ่อนกันเถอะนะลูก”
ผู้เป็นแม่หันมาเกลี้ยกล่อมลูกสาว จนสุดท้ายพลอยระวีก็ต้องยอมใจอ่อน
“ก็ได้ค่ะ ว่าแต่เราจะไปวันไหนคะ” หญิงสาวหันไปมองหน้าหนุ่มร่างใหญ่ที่ตอนนี้ยิ้มร่าจนน่าหมั
