“พี่กรทำอะไรให้คุณถึงต้องไปเกลียดเขาขนาดนั้น” เธอมองหน้าเฮฟเว่นอย่างไม่เข้าใจ
“เพราะมันกำลังยุ่งกับผู้หญิงของผมไง” เฮฟเว่นดึงพลอยระวีเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ในขณะที่เธอได้แต่นิ่งยอมให้เขากอดอยู่อย่างนั้น
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ เรื่องนี้ ฉันว่าคุณเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรอคะ” เธอเอ่ยถามเสียงนิ่ง แม้จะหวั่นไหวกับการกระทำของเขามากเท่าไหร่ แต่ก็พยายามห้ามใจตัวเองเอาไว้
“ผมต่างหากที่ต้องพูดคำนี้ว่าคุณเองควรจะรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรอ ว่าคุณเป็นของผม” เฮฟเว่นจ้องลึกเข้าไปในตาของคนตัวเล็กในอ้อมกอด แค่คิดว่าชายอื่นจะได้ใกล้ชิดกับพลอยระวีขนาดนี้ เขาเองก็แทบคลั่ง
“ในฐานะอะไรคะ?” พลอยระวีเอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอต้องการย้ำชัดในความสัมพันธ์ของเธอกับเขาอีกครั้ง
“ฐานะอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ ผมให้ได้หมด” เจ้าของร่างสูงใหญ่ยอมพ่ายแพ้ต่อความต้องการของตนเอง ยอมรับว่าหากต้องเสียพลอยระวีไปอีกครั้ง เขา
