บ่วงเสน่หายอดดวงใจ

เซอร์ไพร์สจริงๆ...1

“สำหรับป่าน เรื่องที่ป่านจะไม่มีวันให้อภัย มันก็คือการนอกใจแบบเลือดเย็นอย่างนี้ไงล่ะ ลาก่อนนะทัด” ปานชีวาก้าวออกจากห้องด้วยความเสียใจ เธอไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ ตอนนี้น้ำตาของหญิงสาวไหลพรากออกมา เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เธอไม่อยากให้ใครต้องมาเจอสภาพอันน่าสมเพชของเธอเช่นนี้ เพียงชั่วอึดใจหญิงสาวก็ลงมาที่รถญี่ปุ่นคันเล็กของเธอ ก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่สามารถกักเก็บไว้ได้ นานเท่าใดไม่รู้กว่าที่หญิงสาวจะเข้มแข็งและตั้งสติได้ เธอจึงขับรถออกไปจากคอนโดของทัดเทพ ที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตคนเคยรักของเธอแล้ว

ปานชีวาไม่รู้เลยว่าตนเองขับรถมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของมารดา หญิงสาวอ่อนแอเหลือเกิน เธอกำลังต้องการกำลังใจจากผู้เป็นมารดา หญิงสาวลงจากรถตรงเข้าไปในบ้าน สภาพของเธอตอนนี้ไม่ต่างจากนกปีกหักที่กำลังหลงทางจนหาทางออกไม่เจอ เธอเดินซวนเซเข้าไปในบ้าน เมื่อพบหน้าผู้เป็นมารดาหญิงสาวก็ตรงเข้าไปกอดทันที ความเข้มแข็งที่มีมาทั้งหมดพลันหายไป เมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดอุ่นของมารดา ทำนบน้ำตาที่เคยกั้นไว้บัดนี้ได้มลายหายไป เหลือเพียงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องการอ้อมกอดอุ่นจากมารดาเท่านั้นเอง

“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก” คุณประภาพรมารดาของหญิงสาวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ท่านไม่เคยเห็นบุตรสาวเป็นเช่นนี้เลยแม้สักครั้ง

“ทัดเทพนอกใจหนู หนูเลิกกับเขาแล้วค่ะแม่” ปานชีวากล่าวด้วยเสียงสะอื้น เธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ทำมารดาแทบจะขาดใจ

“ไม่เป็นไรหรอกลูก รู้ตอนนี้ก็ดีแล้ว ดีกว่าแต่งงานกันไปแล้วมาจับได้ทีหลัง” คุณประภาพรลูบหลังบุตรสาวด้วยความรัก อย่างน้อยบุตรของนางยังโชคดีที่ไม่ได้แต่งงานกับผู้ชายเลวๆ อย่างทัดเทพ

“ค่ะแม่ หนูเสียดายเวลาที่คบกันมา แต่หนูก็กลับไปให้อภัยคนแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด” ปานชีวารำพึงด้วยความเสียใจ เธอจะไม่ยอมเจ็บปวดเพราะเรื่องนี้อีก วันนี้เธอจะเสียน้ำตาให้เขาเป็นวันสุดท้าย ก่อนที่เธอจะทิ้งทุกอย่างไว้แล้วกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

“ไม่เป็นไรลูก ต่อไปนี้ลูกของแม่ก็จะมีแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต”

“หนูขอแค่วันนี้นะคะแม่ แล้ววันพรุ่งนี้หนูจะกลับมาเป็นป่านคนเดิมของแม่” ปานชีวายังคงสะอื้นไห้ในอ้อมอกของมารดา ในขณะที่ผู้เป็นมารดาก็เฝ้าปลอบประโลมด้วยความห่วงใย นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่หญิงสาวยังคงอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นมารดา

และตลอดทั้งคืนหญิงสาวร้องไห้ด้วยความเสียใจ แต่มันไม่ใช่ความเสียใจที่ถูกทรยศ มันคือความรู้สึกเสียดายเวลา และความรู้สึกดีๆ ที่เธอเคยมีให้ทัดเทพ จนกระทั่งเธอหลับลงไปพร้อมกับน้ำตา ระหว่างที่อยู่ในนิทรานั้น หญิงสาวก็ฝันเห็นชายหนุ่มรูปงาม ถือแหวนเพชรเม็ดงามมาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ ก่อนที่เขาจะคว้าข้อมือเรียวเล็กของหญิงสาว แล้วสวมแหวนเพชรวงนั้นให้กับเธอ