บ่วงเสน่หายอดดวงใจ

ผมเป็นแฟนของผู้หญิงคนนี้

หลังจากที่ผ่านศึกหนักมาตลอดทั้งคืน ชายหนุ่มก็ต้องหัวเสียเป็นอย่างมากที่เขาได้รับโทรศัพท์จากเลขาคนสนิท เรื่องปัญหาที่เกิดขึ้นกับบ้านจัดสรรโครงการที่กำลังเริ่มก่อสร้าง ชายหนุ่มไม่อยากปล่อยหญิงสาวที่กำลังหลับใหลอยู่ในนิทราไว้ตามลำพัง แต่เขาก็ไม่สามารถละทิ้งหน้าที่ของเขาได้

ชายหนุ่มจึงจัดการวางนามบัตรของเขาไว้ พร้อมกับเขียนโน๊ตสั่งให้หญิงสาวรอเขาอยู่ที่คอนโด แล้วเขาก็รีบออกไปเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้น ระหว่างที่เคลียร์งานอยู่นั้น ใจของชายหนุ่มก็พะวงนึกถึงแต่หญิงสาว เขาไม่อยากห่างจากร่างงามนั้นแม่แต่วินาทีเดียว

เมื่อจัดการปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบกลับไปที่คอนโด แต่เมื่อกลับไปถึงเขากลับพบเพียงความว่างเปล่า ร่างงามที่เข้าเฝ้าถวิลหาตลอดทั้งวันนั้นได้หายไปแล้ว เขาสำรวจดูก็พบว่านามบัตรที่เขาวางไว้นั้นหายไป ชายหนุ่มนั่งลงที่เตียงแล้วมองไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ทำให้เขาเฝ้าถวิลหาได้เท่าเธอมาก่อน ต่อให้เธอหนีไปไกลแค่ไหน ชายหนุ่มก็จะตามเธอกลับมาให้ได้ เธอไม่มีวันหนีไปจากบ่วงของเขาพ้นอย่างแน่นอน

หลังจากที่ออกจากคอนโดของชายหนุ่มที่ปานชีวาเผลอมีสัมพันธ์ด้วยเมื่อคืน หญิงสาวก็ตรงกลับมาที่ห้องของเธอ เป็นอีกวันที่เธอต้องลางาน เพราะเธอไม่สามารถไปทำงานด้วยสภาพจิตใจเช่นนี้ได้ หญิงสาวอยากจะร้องไห้ออกมากับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตช่วงนี้

แต่กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด และสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อคืนมันทำให้หญิงสาวรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก เธอเสียพรหมจรรย์ให้กับชายที่เธอรู้เพียงว่าเขาชื่อตุลย์ จากนามบัตรที่เธอหยิบมาเผื่อมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น หญิงสาวไม่สามารถทำอะไรได้ เธอทำได้เพียงรีบรับประทานยาคุมกำเนิดฉุกเฉินเท่านั้น เพราะหญิงสาวไม่ต้องการให้เธอตั้งท้องเด็กที่เกิดมาจากความใคร่ของคนสองคนเท่านั้น

'ถ้าแม่รู้แม่จะเสียใจแค่ไหน' ปานชีวารำพึงกับตนเองด้วยความเจ็บปวดเมื่อนึกถึงผู้เป็นมารดา

หลังจากที่ผ่านวันอันเลวร้ายไปได้ หญิงสาวก็กลับมาทำงาน เธอไม่รู้เลยว่าเธอจะเอายังไงต่อกับชีวิต แต่ความรับผิดชอบมันก็ทำให้เธอไม่สามารถทิ้งงานที่เธอทำมาหลายปีได้ หญิงสาวนั่งเคลียร์งานที่ค้างไว้เมื่อวาน แต่แล้วเธอก็ได้รับคำสั่งจากทัดเทพให้เธอไปพบที่ห้อง

ปานชีวาไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาเรียกเธอไปพบด้วยเหตุใด หญิงสาวถอนหายใจอยู่หลายครั้งกว่าที่เธอจะเปิดประตูเข้าไปยังห้องของทัดเทพได้

“คุณทัดเทพมีอะไรจะให้ดิฉันรับใช้คะ” ปานชีวารีบเข้าเรื่อง เธอไม่อยากอยู่ในห้องกับเขาตามลำพัง

“คุณสำนึกหรือยังว่าคุณกำลังจะสูญเสียผู้ชายที่เพอร์เฟคอย่างผมไป” ทัดเทพกล่าวด้วยความมั่นใจ

“คุณนี่มันไม่รู้ตัวจริงๆ เลยนะคุณทัดเทพ ช่างกล้าพูดว่าตัวเองเพอร์เฟค” หญิงสาวยิ้มหยันกับความคิดของอดีตคนเคยรัก

“ก็ถ้าผมไม่เพอร์เฟค คุณก็คงไม่คบกับผมมาถึงทุกวันนี้หรอก” ทัดเทพยังเอ่ยด้วยความมั่นใจ