หลินซูที่นอนคนเดียวภายในห้องกระวนกระวายเพราะคิดถึงคนตัวโต
" ทำไมหัวใจข้า จึงเต้นแรงและกระตุกเช่นนี้ รู้สึกใจหายเหมือนจะสูญเสียอะไรบางอย่างไป พี่ลู่ท่านอยู่ที่จวนจริงๆหรือไม่ ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าท่านไม่ได้อยู่ที่จวนกับท่านพ่อท่านแม่ "
หลินซูที่เป็นห่วงคนตัวโตจนไม่สามารถจะหลับลงได้
ในอีกฟากของฝั่งแม่น้ำ คนทั้งสองที่หายไปสองวันแล้ว หยุนจือและแม่ทัพถูกช่วยขึ้นจากน้ำ พาไปพักยังเรือนหลังหนึ่งกลางป่าเขา หยุนเจอที่ตื่นขึ้นมาแล้วยังคงเหลือเพียงแม่ทัพ ที่มีอาการบาดเจ็บจากลูกธนู และแผลบนหัว
" แม่นางนายท่านของข้าเป็นเช่นไรบ้าง "
" ข้าทำแผลให้แล้วไม่นานก็คงจะดีขึ้นและฟื้นขึ้นมา " หญิงสาวที่ช่วยคนทั้งสองขึ้นมาจากน้ำ เอยบอกกับหยุนจือ
หยุนจือนั่งเฝ้าเจ้านายของตนอยู่ไม่ห่าง แต่เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังตักน้ำจึงได้ลุกออกไปช่วย
" ข้าช่วยเจ้า จะทำอะไรอีกบอกข้า ข้าจะช่วยเจ้าเอง อย่างน้อยก็ให้ข้าได้
