ตอนที่ 14
“ขอบคุณมากนะครับ ที่วันนี้คุณยอมมากับผม” เขากล่าว
มธุสรหน้าแดงเล็กน้อย เธอไม่รู้จะตอบอะไร
ปุณณภพยื่นมือมาจับมือของมธุสร เธอลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็ยอมให้เขาจับมือ
“ผมอยากจะขอโทษคุณสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น” ปุณณภพกล่าว
“ฉันผิดเองค่ะ..ที่ขับรถชนคุณ ต้องขอโทษด้วยนะคะ” หญิงสาวแสดงออกถึงความสำนึกผิดในแววตาของเธอ
ชายหนุ่มรีบประคองร่างบางให้มาอยู่ตรงหน้าเขา แล้วเอ่ยขึ้น
“แค่คำขอโทษมันยังไม่พอหรอกครับ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยกระซิบขึ้นอย่างแผ่วเบา ดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าสวยหวานที่กำลังแดงระเรื่อราวกับต้องมนตร์สะกด มธุสรไม่อาจเอื้อนเอ่ยคำใด ๆ ออกมา
ชายหนุ่มคลี่ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เขาเข้าใจดีว่าเธอต้องการเวลา เพื่อเรียบเรียงความรู้สึกที่สับสนวุ่นวายในใจ เขาจึงไม่เร่งเร้าหรือกดดัน เพียงแต่รอคอยด้วยความอดทนและเข้าใจ สิ้นเสียงทุ้มเขาก็จูบหน้าผากของเธอเบาๆ ก่อนจะก้มลงจูบเป็นการยกโทษให้เ
