ประเทศสหรัฐอเมริกา
เวลา 15.00 น.
น้ำเหนือลอบถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายหลังก้าวขารอดพ้นผ่านประตูห้องเรียน เธอก้มหน้ามองแผ่นกราฟที่ปรากฏตัวเลขมากมายชวนให้ปวดหัว
ระยะเวลาผ่านไปเกือบสามเดือนไม่มีวันไหนที่หญิงสาวจะไม่คิดถึงบ้าน เธอคิดถึงป๊า ม๊า เฮียหาญ และที่สำคัญคงหนีไม่พ้นหน้าหล่อๆ ของชายหนุ่มคนรักอย่างคุณสิงห์
อยากเจอ อยากอ้อนเขาใจจะขาด
“น้ำเหนือ เย็นนี้พวกเรามีปาร์ตี้สนใจไหม”
หนึ่งในเพื่อนร่วมคลาสเรียนวิ่งหน้าดักหน้าเธอหลังน้ำเหนือก้าวขาลงจากตัวอาคารเรียน ชายหนุ่มฉีกยิ้มหวานให้พร้อมเอ่ยชวนอย่างเป็นมิตร
“ไม่ดีกว่า”
“เพื่อนทุกคนไปกันหมดเลยนะ ขาดแค่เธอคนเดียว”
“ต้องขอโทษด้วยนะ พอดีไม่สะดวก”
หญิงสาวบอกปัดปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา เธออยากกลับไปนอนพักเอาแรงที่คอนโดเนื่องจากการเรียนในแต่ละวันสูบพลังงานไปมากโข
“หรือเธอมีนัดกับใคร”
“มีนัดกับฉัน”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยตอบกลับก่อนที่เจ้าตัวจะว
