เวลาผ่านสิบกว่านาที อภิวัฒน์ก็พุ่งตัวเข้ามาภายในห้องทำงานของเขาอีกครั้ง
“บอกฟาริดาแล้วใช่ไหม เรื่องข้อความของผมน่ะ”
วชิรวัฒน์เปิดฉากพูดขึ้นทันที ก่อนจะเลิกคิ้วสูงด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นสีหน้าของอภิวัฒน์ชัดๆ
“ทำไมหน้าตาคุณดูเลิ่กลั่กแบบนั้นล่ะ มีอะไรหรือเปล่า”
“เอ่อ... คือว่า...”
“มีอะไรก็พูดมาสิครับ ผมมีงานต้องทำนะ”
“คือ... ผมไปหาคุณฟาริดาที่ห้องทำงานมานะครับ”
“แล้วไง”
“คือ... เธอ... เธอไม่อยู่นะครับ”
“คงไปห้องน้ำล่ะมั้ง”
วชิรวัฒน์คาดเดา ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร
“ผม... ยืนรอเธออยู่สักพักเธอก็ยังไม่กลับมาเลยครับ”
ครั้งนี้วชิรวัฒน์ละสายตาจากหน้าจอ
แล็ปท็อปขึ้นไปมองเลขาฯ หนุ่มของตัวเองโดยอัตโนมัติ
“ผม... ก็เลย... ไปถามกับเพื่อนร่วมงานของคุณฟาริดา ก็เลยรู้ว่าเธอไม่ได้มาทำงานนะครับ”
“ฟาริดาลางานเหรอ”
วชิรวัฒน์แปลกใจไม่น้อย
“แล้วทำไมเธอไม่บอกผมเลยล่ะ”
เขายังคงพึมพำด้วยความแคล
