บทที่ 20 โทรมาบอก
หลังจากพระเพลิงส่งรถมารับขยานีก็นั่งเงียบตลอดทาง ใจยังสั่น หน้ายังซีด ตกใจกับเหตุการณ์ในห้องน้ำ ไม่รู้เขาได้รับผลกระทบหรือเปล่า
กลับถึงห้องก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าวเย็นไม่ยอมกิน เอาแต่นั่งมองโทรศัพท์ รอให้พระเพลิงติดต่อมา แต่ยังเงียบ กระทั่งมีสายโทรเข้า ตัวเลขโชว์บนหน้าจอเล่นเอาใจกระตุก
คุณดา..
ขยานีสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนตัดสินใจกดรับ ในเมื่อทางนั้นกล้าโทรมา เธอก็กล้ารับ เอาให้รู้ไปเลยว่าคนบ้านนั้นจะไปสุดกันที่ตรงไหน พูดอย่างหยาบก็เหมือนเจ้ากรรมนายเวรนั่นแหละ
“สวัสดีค่ะคุณดา”
[เก่งนะที่จำเบอร์ฉันได้]
“มีเรื่องอะไรคะถึงโทรมา”
[เธอเปลี่ยนไปอย่างที่พี่ตาพูดจริง ๆ]
“คุยธุระมาเถอะค่ะ”
[คนอย่างฉันจำเป็นต้องมีธุระกับเธอด้วยเหรอ]
“แล้วโทรมาทำไมล่ะคะ”
[คุณเพลิงบอกหรือยังว่างานหมั้นจะเปลี่ยนเป็นงานแต่งในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า]
“อ๋อ..ค่ะ” ถึงเจ็บแต่เก็บอาการ มือกำโ
