12
[AMI]
มีคนเข้าใจ
"เมื่อคืนหลับฝันดีไหมครับ"
ฉันพยายามกลืนข้าวแล้วหันไปมองคนถาม
"ไม่ได้ฝันค่ะ ไม่รู้หลับไปตอนไหนด้วยซ้ำ" พี่ไทน์พยักหน้า
"อดทนหน่อยนะครับ ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้ เพราะผมเป็นแค่บอดี้การ์ด"
"ค่ะ เอมิเข้าใจ"
อย่างน้อยๆก็ดีกว่าใครบางคน พอนึกถึงเขาฝนก็ตั้งเค้าขึ้นมาอีกแล้ว ลมเย็นๆพัดตีหน้าฉัน จนฉันต้องรีบกินข้าวแล้วส่งถาดคืนพี่ไทน์ น้ำที่ได้มามีแค่น้ำเปล่า ฉันรีบกินรีบถดไปนั่งที่มุมกรงเหมือนเดิม เพื่อที่จะหลบพายุลูกใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา
แต่ระหว่างที่ลมพัดใบไม้แห้งปลิวว่อนกลางทุ่งหญ้า ฉันก็เห็นคุณพายุเดินมาหาพร้อมลูกน้องกว่าสิบคน
มารังแกอะไรฉันอีก แค่นี้ไม่พอรึไง
และเมื่อพี่ไทน์ปลดล็อกกุญแจ เขาก็มาหยุดยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองหน้าฉันอย่างสมเพช
"อยากเห็นสภาพตัวเองรึเปล่า ฉันจะถ่ายรูปให้ดู" ฉันหันขวับไปมองเขาตาขวาง ขณะที่มือใหญ่หยิบโทรศัพท์มือถือกดถ่ายรูปไว้รัว
"อย่าถ่า
