"นายรู้คำตอบของฉันแล้ว ทีนี้ก็ถึงตาของฉันบ้าง ฉันอยากรู้ว่าในชีวิตของนายอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดเหรอ?"
ลูกพีชยืนสบตาอ่อนโยนของคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มน้อยๆอย่างรอคำตอบ เธอไม่ได้คาดหวังหรอกว่าคำตอบจากนักรบมันจะเป็นแบบไหน และไม่ได้คาดหวังด้วยว่าตัวเองตอบนักรบไปแบบนั้นแล้ว อีกฝ่ายจะต้องตอบแบบที่เธอตอบอีกฝ่ายเพื่อให้เธอพอใจ
สำหรับเธอแล้วนักรบสามารถที่จะตอบอะไรก็ได้ที่อยากตอบและรู้สึกว่ามันดีที่สุดในชีวิตของตัวเอง เธอรับได้ทุกคำตอบแค่อยากรู้ว่าชีวิตของนักรบในตอนนี้ที่มีเธอเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งมันเป็นยังไงแค่นั้นเอง
"เธอไง" แต่คำตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆซึ่งเต็มไปด้วยความละมุนจากคนตัวสูงตรงหน้าที่ถูกส่งมาให้เธอ กลับทำให้เธอที่ได้ยินแบบนั้นอดเผยยิ้มหวานอย่างขวยเขินออกไปไม่ได้
สำหรับนักรบแล้วผู้หญิงที่ชื่อลูกพีช...เธอคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเขาเลยละ
มันไม่ใช่แค่เพิ่งมาดีแต่มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิ
