"เธอมันปากดีหาเรื่องใส่ตัวแม้กระทั่งตอนเมาพีช" นักรบผละออกพร้อมว่าคนใต้ร่างที่นอนจ้องหน้าเขาตอนนี้ ซึ่งสีหน้าและสายตาที่อีกฝ่ายแสดงออกมาตอนนี้มันก็ยั่วอารมณ์เขาได้น่ารำคาญมากด้วย จนเขาต้องจ้องตากลับแต่คนถูกจ้องอย่างลูกพีชก็หาได้กลัวไม่
ทั้งคำพูดและการแสดงออกของคนบนร่างที่ใช้พูดและจ้องตาเธอตอนนี้ ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกหวั่นจนอยากถอยเลยสักนิด
อ่า...ชอบเวลาตัวเองเมาจังไม่กลัวอะไรดี
"แล้วไง..." มุมปากร้ายเหยียดยิ้มบางๆ ขึ้นทันทีที่ถูกตอบกลับมาได้ไร้ความเกรงกลัวแบบนั้น ก่อนจะทาบมือลงบนต้นคอขาวของอีกฝ่ายไว้อย่างช้าๆ แล้วค่อยๆ เลื่อนมือลงจนถึงเนื้อผ้าชิ้นน้อยบนร่างกายลูกพีช จากนั้นก็ทำในสิ่งที่อีกฝ่ายคาดไม่ถึงด้วยการดึงทึ้งเสื้อผ้าออกไปจนขาดวิ่นจากร่างกายเป็นสองชิ้นพร้อมโยนกองลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี ก่อนจะโน้มตัวลงไปตะโบมจูบกลีบปากสวยของลูกพีชอย่างเร่าร้อนในภายหลังอีกครั้ง...
"อื้อออ"
ลูกพีชร้อง
