"หนูไม่ตลกค่ะ นามสกงนามสกุลอะไรหนูไม่เอานะคะ"
"ยิ่งเธอทำท่ารังเกียจมากเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้บรรพบุรุษของฉันที่ก่อตั้งนามสกุลนี้ขึ้นมาเสียใจมากเท่านั้นนะ บอกไว้เผื่อเธอไม่รู้" ซาเฟียร์ถึงกับยกมือกุมขมับ มวลสมองของเธอมันขาวโพลน ไม่มีอะไรเลยแม้แต่ทางออกที่กำลังต้องการที่สุด
อยากจะใช้โทรศัพท์มือถือต่อสายหาผู้เป็นพี่ชายเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เธอก็ยังจำได้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้เธอ
ตอนแรกก็สงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่คืน ลืมหรือมีเหตุผลอื่น และเหมือนว่าคำตอบเรื่องนั้นจะเป็นอย่างหลังแน่นอน
"พี่ภพ หนูไม่ตลกด้วยเลยนะคะ"
"ใกล้จะถึงบ้านฉันแล้วนะ เตรียมตัวให้ดีล่ะ"
"ตะ เตรียมตัวอะไร หนูไม่พร้อมนะ ที่เราคุยกันไว้มันไม่ใช่แบบนี้เลยนะ"
"แต่ฉันจำได้ว่าฉันก็ไม่ได้ระบุนะว่าของที่จะให้คืออะไร มาจนถึงขนาดนี้แล้ว เธอถอนตัวไม่ทันแล้วนะ..."
"...ลูกต้องมีพ่อฉันใด เมียก็ต้องอยู่กับผัวฉันนั้นเหมือนกั
