ซาเฟียร์เบือนหน้าออกไปทางอื่น แน่นอนว่าเธอไม่ใช่คนที่ไม่มีความรู้สึก ไม่ใช่คนที่ไร้หัวใจ มันไม่แปลกที่เธอจะหวั่นไหวไปกับคำพูดเหล่านั้น และเหมือนว่าเจ้าของคำพูดเองก็คงสัมผัสกับความรู้สึกของหญิงสาวที่กำลังถูกเขาหยอกล้อได้เหมือนกัน
"นี่โทรศัพท์ของเธอ โทรกลับไปบอกซานย์ซะ อย่าให้มันต้องรอ" โทรศัพท์เครื่องหรูถูกส่งคืนเจ้าของ ซาเฟียร์รีบรับมันมาถือเอาไว้ เป็นจังหวะที่คนตัวโตดันตัวเข้ามาอุ้มหลานสาวขึ้นไปแนบอก
"ถึงเวลานอนแล้วครับ อันดาอยากฟังนิทานไหมน๊า"
"นิทานค่ะ" อันดาพยักหน้าหงึกหงัก มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้าหล่อเหลา เรียกรอยยิ้มของผู้เป็นอาให้หลุดออกมา
"วันนี้อาภพจะเล่าเรื่องอะไรดีน๊า หมูป่า เรื่องเจ้ากระต่าย หรือเรื่องสโนไวท์ดีน๊า"
"โนไวท์"
"สโนไวท์อย่างนั้นเหรอ ได้ซิ ได้เลย" ภพนิพิฐวางหลานสาวลงที่กลางเตียง ขายาวขยับตามขึ้นไป จังหวะนั้นเขาแอบเหลือบตามองหญิงสาวอีกคนเช่นกัน
ซาเฟียร์เดินนว
