"...เฮียซานย์ไปไหนคะ" คนตัวเล็กเห็นแผ่นหลังกว้างของผู้ที่เป็นพี่ชายเดินไวๆ ออกไปจากห้อง
เพราะคิดไม่ออกว่าเฮียซานย์จะมีธุระที่ไหน เหตุผลที่พี่ชายของเธอจะออกไปจากตรงนี้มันเลยไม่มีอยู่ในหัวไปโดยปริยาย
"หมอนั่นโตแล้วนะ มันก็ต้องมีธุระของมันบ้างนั่นแหละ" ภพนิพิฐปรายตามองจานข้าวผัดที่วางอยู่บนโต๊ะกระจก
เพราะเห็นว่าหมดเกลี้ยงทั้งจาน รอยยิ้มบางๆ จึงปรากฏบนมุมปากอย่างพอใจ
"เห็นแบบนี้ค่อยรู้สึกว่าคุ้มค่ากับการที่พี่ลงมือทำอาหารให้เธอทานด้วยตัวเองหน่อย"
"อย่าค่ะ หนูจะเป็นคนเก็บเอง" ซาเฟียร์ดันจานอาหารมาวางตรงหน้าของตัวเองอย่างหวงแหน
หากจะปล่อยให้เขาเป็นคนเก็บจานให้ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นคนทำให้กินแล้ว เห็นว่ามันก็จะน่าเกลียดไปหน่อย
"สรุปเฮียซานย์บอกไหมคะว่าไปทำธุระที่ไหน หนูโทรหาดีกว่า" ภพนิพิฐปล่อยผ่าน รู้ดีว่าต่อให้เธอจะโทรตามตอนนี้ ก็คงไม่ได้อะไรอยู่ดี
"อ้าว ทำไมถึงปิดเครื่องล่ะ"
"...แบตหมด
