“เห็นธาร...เคเห็นธาร...” ร่างสูงโกหกออกไปแบบนั้นเขาพยายามกะพริบตาตัวเองหลายต่อหลายครั้ง
“งั้นเคลุกไหวไหม…ไปนั่งตรงนั้นก่อนนะ…” ร่างบางเอ่ยเสียงสั่นก่อนจะพยายามประคองร่างเคดีนให้ลุกขึ้น เคดีนเองก็ค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นไปพร้อมกับกับธารน้ำ…
ร่างบางประคองร่างสูงให้เดินมานั่งที่เก้าอี้ตัวยาวซึ่งอยู่ไม่ไกลก่อนจะรีบเอ่ยกับเขา
“เดี๋ยวธารไปซื้อน้ำมาให้กินนะ รอก่อนนะเค…” ร่างบางเอ่ยด้วยความเป็นห่วง นัยน์ตาคู่สวยของเธอมองไปที่ใบหน้าของเคดีนซึ่งยังคงซีดไม่หาย…เธอจำได้ว่าก่อนจะเข้ามามันมีร้านสะดวกซื้ออยู่ภายในสุสานด้วย…
“ไม่ต้องธาร…นั่งพักไม่นานก็น่าจะดีขึ้น…”
“แต่เค…”
“อย่าไปเลยนะ…อยู่กับฉันก่อน…” ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือเรียวเอาไว้ ธารน้ำมองใบหน้าเคดีนก่อนจะเลื่อนสายตาลงมามองมือที่กุมมือเธอไว้…
“ฉันดีขึ้นแล้ว…ดีขึ้นแล้วจริง ๆ …”
“นั่งอีกสักพักก็โอเคแล้ว…” เสียง
