ร่างบางเอ่ยแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ ดารัณ ส่วนมาแทนไปยืนข้าง ๆ กับวาโย…
“เดี๋ยวเจอกันในงานนะมึง…” หลังจากช่างภาพถ่ายรูปเสร็จวาโยก็เอ่ยขึ้นทันที…
“เดี๋ยวมึง…คืนนี้มึงบินกลับเลยเหรอ…”
“อืม…อยู่งานมึงสักพักกูก็ไปเลย…” เสียงทุ้มเอ่ยนิ่ง ๆ พร้อมกับระบายยิ้มให้เพื่อน
“คืนนี้แทนกลับเยอรมันแล้วเหรอ…” ดารัณเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ ไม่ได้ต่างอะไรกับธารน้ำที่พอรู้ว่าเขาจะบินกลับเยอรมันก็อดหวิวภายในใจอีกครั้งไม่ได้…
“ใช่…ต้องกลับแล้วน่ะ…”
“งั้นเดินทางปลอดภัยนะมึง…กูอวยพรไว้ก่อน…”
“ขอบใจมึง เจอกันข้างในงานนะ…” มาแทนเอ่ยด้วยรอยยิ้มอีกครั้งพร้อมกับหันหลังเดินเข้าไปภายในห้องจัดเลี้ยงทันที…ธารน้ำยืนนิ่งอึ้งมองแผ่นหลังกว้างของมาแทนด้วยความรู้สึกมากมาย…
เขาทำเหมือนกับว่าเขาไม่เห็นเธออยู่ตรงนี้เลยสักนิด…
“หน้าหงอยเลยไอ้แสบ เศร้าเหรอไงที่ไอ้แทนจะกลับอะ…”
“เศร้าอะไรของพี่ ไม่มีทางอะ…” ร่างบางเ
