นี่เวลาก็ผ่านล่วงเลยมาอีก 1 เดือนแล้ว ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เขาก็ไม่เคยพูดจาทำร้ายเธอเลยสักครั้ง กลับบ้านตรงเวลาทุกวัน พาฉันออกไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้าง พาไปทานข้าวนอกบ้านบ้าง แต่ทุกครั้งที่ไปก็จะเป็นส่วนตัวเสมอๆ อย่างไปซื้อของที่ห้างก็จะสั่งปิดห้างทั้งหมด ไปทานข้าวก็สั่งปิดร้านอาหาร มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ เหมือนราวกับว่าอยากพาไปเที่ยวแต่ไม่อยากให้ฉันได้พบเจอผู้คน หรืออาจจะเป็นเพราะเขาเป็นมาเฟียที่มีอิทธิพล หรืออาจจะเป็นเพราะเขาชอบความเป็นส่วนตัว เธอก็ไม่สามารถรับรู้ได้ เขาตามใจเธอทุกอย่างแต่มีเพียงเครื่องมือสื่อสารเท่านั้นที่ไม่อาจร้องขอจากชายหนุ่มได้ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาจะพาเธอออกไปเที่ยว ครั้งนี้เขาบอกกับเธอว่าจะเป็นล่องเรือที่ทะเลสาบโคโม่ที่ห่างจากที่นี่ไปอีกหลายร้อยกิโลเมตร แต่เราเดินทางด้วยเครื่องบินส่วนตัวเพื่อบินไปลงจอดยังคฤหาสน์หรูอีกที่นึง หญิงสาวมองด้วยความสงสัยจนชายหนุ่
