บัวราตรีอุทานออกมาเบาๆ เมื่อหล่อนทำท่าจะดึงแว่นตาออกจากหน้าของเขาแต่ชายหนุ่มกลับจับมือทั้งสองของหล่อนไว้แน่น และทำให้ทั้งคู่ต่างก็ชะงักงันกันไปพร้อมกัน เป็นเหตุให้ต่างคนต่างประสานสายตากัน บัวราตรีจ้องมองเพื่อนสนิทของหล่อนที่เล่นกันมาแต่เล็กด้วยแววตาเป็นประกาย ส่วนคมกฤติก็ชะงักงันเพราะจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะจับมือหล่อนเอาไว้แน่นขนาดนี้ จะว่าลืมตัวก็ไม่เชิงแต่หัวใจของเขานี่สิเต้นแรงเหมือนกลองรัว แต่แล้วบัวราตรีก็เอ่ยขึ้นเสียงต่ำๆ
“ก็ได้ๆ...ถ้ากฤติไม่อยากถอดแว่นตาออกบัวก็ไม่บังคับ แต่ไม่ใช่เพราะบัวอายเพื่อนหรอกนะที่พากฤติมาด้วย บัวแค่อยากเห็นกฤติตอนไม่สวมแว่นตาก็เท่านั้นถ้ากฤติไม่อยากทำบัวก็ต้องขอโทษด้วย”
“บัว...กฤติไม่ได้ว่าอะไรบัวสักหน่อย บัวอยากให้กฤติถอดแว่นจริง ๆ เหรอ?”
ว่าแล้วเขาก็ปล่อยมือของหล่อนแล้วค่อย ๆ ถอดแว่นออก ในเวลานั้นเองบัวราตรรจึงได้เห็นหน้าตาของเพื่อนสนิทเวลาไม่สวมแ
