“หลิน...มานี่หน่อยซี...พี่เขาให้ช่วยไปเรียกพนักงานเอาขนมมาเพิ่ม เอาไวน์มาด้วยนะ คืนนี้พวกเราเลี้ยงกันยาว”
หลินหันกลับไปและพยักหน้าหงึก ๆ ก่อนหันกลับมายังเพื่อนทั้งสอง หล่อนพูดกับบัวราตรีแต่สายตากลับจับจ้องอยู่ที่คมกฤติ
“บัว...เดี๋ยวหลินไปที่ออฟฟิศของบังกะโลก่อนนะ ถ้ายังไงอย่ารีบกลับกันล่ะ”
ว่าแล้วหล่อนก็เดินกลับไปที่สำนักงานของบังกะโล คมกฤติมองตามก่อนหันมาพูดกับเพื่อนสาวของเขา
“บัว...จะอยู่กินเลี้ยงต่อหรือเปล่า พอดีว่าพรุ่งนี้เรามีงานต้องส่งอาจารย์แต่เช้า”
“กฤติจะกลับแล้วเหรอจ๊ะ”
“ก็คิดว่าอย่างนั้น ว่าแต่บัวเถอะ จะอยู่ต่อก็ได้นะ”
“ได้ไงล่ะ บัวจะปล่อยให้กฤติขับรถกลับบ้านคนเดียวได้ยังไง เดี๋ยวบัวจะกลับพร้อมกฤตินะ”
“เอางั้นเหรอ แล้วเพื่อนของบัวที่งานเลี้ยงนี่ล่ะ”
“บัวก็บอกเพื่อนแล้วว่าคงอยู่ดึกไม่ได้ กฤติไม่เห็นเหรอว่างานเลี้ยงคืนนี้มีรุ่นพี่รุ่นน้องมาร่วมงานด้วยตั้งหลายคน และเป็นคนท
