ปริญส่งยิ้มให้เขมมิกาอย่างอบอุ่น เขาเคยเจ็บมามากแล้วสำหรับการเร่งรีบเรื่องความรู้สึก และครั้งนี้ควรจะให้เวลาหญิงสาวได้รู้ใจตัวเอง
“ขอบคุณนะคะ”
CEO หนุ่มคงไม่รู้ว่ายิ่งทำดีเท่าไหร่ เขมมิกายิ่งอึดอัด เธอไม่อยากให้คนดีๆ อย่างเขาต้องมาเสียเวลารอตนเอง เพราะวันใดที่ธามไททิ้งขว้าง เธอก็คงไม่มีหน้าไปหาปริญอยู่ดี
“ว่าแต่คืนนี้ เค้กกลับยังไง ให้พี่ไปส่งไหม เพราะคุณหมอธามน่าจะนอนที่โรงแรมนะ” เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง การกลับที่พักดึกๆ ย่อมมีเรื่องอันตรายเกิดขึ้นได้เสมอ และยิ่งเป็นผู้หญิงสวยๆ อย่างเขมมิกาก็ยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่
“อ๋อ เดี๋ยวเค้กคงกลับพร้อมเพื่อนๆ นี่แหละค่ะ ยังไงก็ขอบคุณพี่ปริญมากนะคะ เดี๋ยวเค้กขอตัวไปดูหมอธามก่อนค่ะ”
หญิงสาวส่งยิ้ม กล่าวคำลากับปริญอีกครั้ง ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปหาธามไทอย่างรวดเร็ว
ทว่า...กลับไม่เห็นเขา
เขมมิกามองหาธามไทอยู่พักหนึ่ง จนไปเจอกับเวทัส ซึ่งบอกว่าธามไ
