“พี่ล้อเล่นน่า ถึงยังไงก็เถอะ พี่ก็ขอให้เค้กโชคดีกับทางที่เลือก ทำงานกับหมอธามก็คงมีเรื่องเครียดแหละ เพราะหมอเดาใจยาก ว่าแต่จะไม่บอกพี่จริงๆ เหรอว่าแอบไปทำงานที่ไหน” พิมอรรีบถามทันที เพราะเขมมิกาเป็นคนมีความพยายาม เธอมั่นใจว่าต้องหางานได้ง่ายแน่นอน
“ก็กำลังดูๆ อยู่ค่ะ แล้วก็มีเจ้าของโรงแรมที่เราไปทำธุรกิจด้วยมาทาบทามอยู่” สาวน้อยตอบอย่างไม่ปิดบัง เธอเองก็เอาข้อเสนอของปริญมาคิดๆ ดูเหมือนกัน
“โรงแรมที่เราไปจัดงานเลี้ยงอะเหรอ แหม เจ้าของที่นั่นก็ไม่ธรรมดานะ แอบมาทาบทามเค้กโดยไม่เกรงใจหมอธามเลย” สาวรุ่นพี่อดพูดค่อนขอดปริญไม่ได้
“อย่าไปว่าเขาเลยค่ะ ก็ดีนะคะ เค้กจะได้มีงานใหม่ไวๆ” เขมมิกาพูดยิ้มๆ
“สรุปเลือกที่นั่นเหรอ…อ้าว หมอวิน”
ไม่ทันที่พิมอรจะได้ซักข้อสงสัยกับเขมมิกาต่อ หมอมาวินก็เดินมาพอดีทำให้เธอต้องเรียกไว้ แม้ว่าระยะหลัง หมอมาวินจะไม่ค่อยทักทายเขมมิกาเหมือนก่อนก็ตาม
“อ้าว สวัสดีค
