คุณหมอครับ ผมรักเข้าแล้ว

จำได้แต่เสียงคราง

"เป็นอะไรวะ นั่งหน้าเครียดอย่างกับโมโหใครมา : ศิลาสายตาของเขากวาดมองภูผาที่นั่งนิ่งอยู่มุมห้อง บรรยากาศในผับที่มีไฟสลัวและเสียงเพลงหนักแน่นรอบตัว ดูเหมือนจะไม่ส่งผลกับอารมณ์ของภูผาเลย เส้นคิ้วของศิลาขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ขณะที่มือข้างหนึ่งชูแก้วเหล้าขึ้นเตรียมจะดื่ม

"เปล่า : ภูผาถอนหายใจราวกับว่ากำลังเซ็งขั้นสุด ก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นมาดื่ม สายตาคมส่อแววหงุดหงิด

"เปล่าเชี้ยอะไร มึงเป็นแบบนี้ตั้งแต่คืนนั้น : ศิลา

"..ทำไมวะ เด็กมันเด็ดมากเลยเหรอ..ถึงกับทำให้คาสโนว่าตัวพ่ออย่างมึงลืมไม่ลง.. : กระทิงที่นั่งอยู่ข้างๆ พร้อมสูดดมกลิ่นน้ำหอมบางอย่างจากสาวหมวยที่นั่งดริ้งอยู่ใกล้ๆ พลางสบตาเขม็งใส่ภูผา ริมฝีปากเผยยิ้มกวนๆ แต่แฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและท้าทาย เสียงเพลงจังหวะหนักๆ กระแทกหูทำให้บรรยากาศดูเข้มข้นขึ้น

"..อย่ามากวนตีน กูกำลังใช้ความคิด : ภูผาเลิกคิ้วขึ้นอย่างรำคาญ มือที่กำลังยกแก้วเหล้าหยุดชะงัก เขาหันไปมองศิลาและกระทิงด้วยสายตาเย็นชา เสียงพูดแหบต่ำและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เป็นเหมือนการส่งสัญญาณว่าตอนนี้เขาไม่อยากถูกยั่วยุ

"ใช้ความคิด...คิดอะไรวะ หรือมึงติดใจเธอคนนั้น : ศิลาหัวเราะในลำคอ มือที่ถือแก้วเหล้ายกขึ้นลงเบาๆ คล้ายกระตุ้นให้อีกฝ่ายตอบ ขณะที่สายตาของเขาคอยจับจ้องอย่างตั้งคำถาม

"กูให้เฮียอาร์ตเรียกให้อีกเอาป่ะ มึงจะได้หายทำหน้าหงุดหงิดแบบนี้สักที : กระทิงยิ้มกว้างขึ้นพร้อมกับยกแก้วขึ้นจิบไปพลาง มืออีกข้างลูบไล้ไหล่ของสาวหมวยที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างไม่ถนอมหญิง เสียงเพลงบรรเลงจังหวะสนุกสนาน คล้ายกำลังประชดประชันกับอารมณ์หนักใจของภูผา

"ถ้าเรียกมาได้ก็ดีดิวะ..: ภูผาแสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อย แต่สายตายังคงแฝงความหงุดหงิดและท้าทาย สภาพแวดล้อมที่รอบตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าและควันบุหรี่ ทำให้บรรยากาศดูอึมครึมและหนักหน่วงมากขึ้น

"หมายความว่า ??? : ศิลา

"ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เด็กที่เฮียอาร์ตจัดไว้ให้

"ฮ่ะ !!! : กระทิงและศิลาหันมามองหน้ากันและกันอย่างตกใจ ราวกับไม่อยากเชื่อคำพูดนั้น ความสงสัยและความไม่เข้าใจแสดงออกชัดเจนผ่านสายตาและการขมวดคิ้วของทั้งสองคน น้ำเสียงทั้งคู่เต็มไปด้วยความไม่พอใจปนความแปลกใจ ก็ไหนคืนนั้นมันบอกเด็กเฮียอาร์ตโคตรเด็ดไงวะ...แล้วตอนนี้บอกไม่ใช่...อะไรยังไง...

"เออ...ไม่ใช่เด็กเฮีย...กูพึ่งจะคุยกับเฮียอาร์ตเมื่อวานนี้เอง เด็กที่เฮียส่งมาเคาะประตูจนมือแทบหัก แต่กูแม่ง เสือกไม่ได้ยิน

"ให้กูเดา...มึงกำลังเอากับเธอคนนั้น : กระทิง

"....พูดแล้วยังรู้สึกเสียวหัวไม่หาย แม่ง ! ตอดโคตรเก่ง เล่นกูเสียวจนคางสั่น หูดับไปหมดแหละ ไม่ได้ยินเสียงเหี้ยอะไรเลย ได้ยินแต่เสียงคราง

"ฟินขนาดนั้นเชียว ? : กระทิงถามเพราะรู้สึกแปลกใจ ปกติมันเคยพูดถึงใครซะที่ไหน ผู้หญิงก็แค่ทางผ่าน ผ่านมาแล้วก็แค่ผ่านไป เห็นทีจะมีแต่คนนี้ที่ผ่านมาแล้วสามวันมันยังพร่ำเพ้อพูดถึงไม่หยุด

"กูเปิดซิง..มึงคิดว่าฟินไหมล่ะ : เสียงทุ้มต่ำของภูผาเอ่ยขึ้นเรียบๆ แต่ในน้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน ทั้งขุ่นมัว อัดอั้น และหลงใหลบางอย่าง แววตาคมกริบมองเหม่อไปยังพื้นโต๊ะไม้ตรงหน้า ขณะมือที่จับแก้วเหล้าค่อยๆ ออกแรงบีบแน่นจนข้อนิ้วขึ้นขาว บรรยากาศในห้องดื่มส่วนตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าผสมควันบุหรี่

"เชี้ย ! ไม่น่าล่ะมึงถึงได้พร่ำเพ้อหาแต่เธอคนนั้น : เสียงหัวเราะหยันปนเอือมของกระทิงดังขึ้นขณะเขาหันขวับมามองหน้าภูผา สายตาคมกริบของเจ้าตัวสะท้อนความตกใจและความไม่อยากเชื่อ ร่างสูงที่เอนพิงพนักโซฟาอยู่ก่อนหน้านี้ค่อยๆ ขยับตัวนั่งตรงขึ้นเล็กน้อย แสดงออกถึงความสนใจในเรื่องตรงหน้าอย่างชัดเจน

"ถ้าไม่ใช่เด็กเฮียอาร์ต แล้วเธอเป็นใครกันวะ : ศิลาเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงง มือที่ถือแก้วน้ำแข็งอยู่ถึงกับค้างกลางอากาศ เขาเบี่ยงตัวพิงโต๊ะเบาๆ พลางจ้องหน้าภูผาเหมือนจะรอคำตอบที่ชัดเจนมากกว่านี้

"นั่นดิ...ใคร..?..ทำไมถึงเข้าไปในห้องเฉือดของไอ้ภูได้.. : กระทิง

"กูต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร : ภูผากัดกรามแน่น ดวงตาคล้ายกำลังลุกไหม้ด้วยแรงปรารถนาและความแค้นฝังใจบางอย่างที่ไม่อาจระบายออกมาได้เต็มที่ เสียงของเขาเย็นจัด แต่หนักแน่นราวกับคำมั่นในใจที่ไม่มีวันถอยหลัง มือที่จับแก้วเหล้าถูกกระแทกลงโต๊ะเบาๆ จนเกิดเสียงกริ๊กสะท้อนเจตจำนงชัดเจน

"สนใจขนาดนั้นเชียว ?? : : กระทิงเบิกตากว้างเล็กน้อย เขายกแก้วเหล้าขึ้นจิบอีกครั้ง ริมฝีปากแตะแก้วแต่สายตากลับจับจ้องภูผาไม่ละไปไหน ท่าทางเริ่มสนุกกับสิ่งที่ได้ยิน

"กล้าทิ้งหนุ่มหล่อสุดฮอตอย่างกู แถมยังเอาเกียร์กูไปด้วย มึงคิดว่ากูสนไหมล่ะ : เสียงของภูผาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นแบบที่ไม่เคยเผยให้ใครเห็นมาก่อน เขาเอนหลังพิงโซฟาแล้วถอนหายใจแรง ดวงตาแข็งกร้าวสะท้อนอารมณ์คุกรุ่นที่ยากจะสงบลง

"เห่อะ ! เสียตัวไม่พอ เสียเกียร์ด้วยเหรอวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสือหรือแมววะมึงอ่ะ : ศิลาโพล่งขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะร่วน ตัวโน้มมาข้างหน้าอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเอื้อมมือฟาดต้นขาตัวเองเบาๆ ด้วยความขำ กลิ่นเหล้าในลมหายใจปะปนกับบรรยากาศอบอวลไปด้วยความสนุกปนแซว

"มึงอย่ามาล้อ อย่าให้กูเจอ...เจอกันอีกรอบกูไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่

"แล้วมึงจำหน้าเขาได้ป่ะ...ลักษณะท่าทางเป็นไง ไหนว่ามาดิ : กระทิง

"จำหน้าไม่ได้ จำได้แต่เสียงครางกับกลิ่นน้ำหอม : เสียงตอบเรียบๆ แต่แฝงความจริงจังจากภูผา ทำให้บรรยากาศในห้องเงียบลงชั่วขณะ ดวงตาของเขามองต่ำไปยังแก้วในมือ แววตาเคลือบด้วยภาพจำบางอย่างที่ยังตรึงอยู่ในใจ

"ไอ้สัด !!! เวลาเอามึงไม่ดูหน้าก่อนรึไง...จำแต่เสียงคราง จำได้ไงวะ : กระทิงถึงกับสบถออกมา เขาทิ้งตัวพิงพนักโซฟาอีกครั้งแล้วส่ายหัวไปมาอย่างไม่อยากเชื่อ ใบหน้าประหลาดใจปนขำจนปิดไม่มิด

"นอนครางเสียงสั่นให้กูฟังตลอดทั้งคืนขนาดนั้น จำไม่ได้ก็บ้าแล้ว

"โห..ไอ้บ้ากาม...มึงก็สนใจแต่เรื่องเดียว จำได้แต่เสียงครางแล้วมึงจะตามหาเธอยังไงวะ ยากน่ะเว้ย : ศิลาส่ายหน้าอย่างระอา มือวางแก้วลงกับโต๊ะเสียงดังพลางถอนหายใจแรง ใบหน้าฉายแววไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนจะจริงจังกับเรื่องนี้ขนาดนี้

"นอกจากเสียงกับกลิ่น กูยังจำได้อีกว่าเธอมีปานรูปหัวใจสีแดงเล็กๆอยู่ที่เนินอก

"อย่าบอกนะว่ามึงดูด_มเขาด้วย : กระทิงถามด้วยท่าทีสงสัย เพราะคนอย่างภูผามันไม่ดูด ไม่เลีย ไม่ลงลิ้นกับใครทั้งนั้น

"ก็มันทนไม่ไหวนี่หว่า ทั้งขาวทั้งเด้งขนาดนั้น กูก็เลยใจแตก

"ตายๆ คาสโน่ว่าตัวพ่อ เคยแต่ล่าเหยื่อ ดันใจแตกเพราะเหยื่อเองซะงั้น... : กระทิงส่ายหน้า ไม่คิดว่ามันจะโดนตกได้ขนาดนี้ ฉายาเสือร้ายมันจับฉลากได้มารึไงวะ

"หึ...ไอ้ภูผามันโดนเข้าแล้ว กูชักอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแล้วสิ ใครกันวะ สามารถทำให้ไอ้เสือร้ายถึงกับเพ้อละเมอหา ไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ : ศิลา

"อย่าว่าแต่มึงเลย กูแม่ง ก็อยากจะเห็นหน้าเธอเหมือนกัน...ล่อกูซะน้ำหมดตัว ชิ่งกูยังไม่พอ เสือกเอาเกียร์กูไปด้วย ...

"อ่อนว่ะ แค่เกียร์ยังรักษาเอาไว้ไม่ได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า : กระทิงหัวเราะ โดนผู้หญิงปริศนาฟันแล้วทิ้ง มันถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับสามวันสามคืน ..ก็นะ..คนมันหล่อ มีแต่ผู้หญิงเรียกร้องอยากจะขอเป็นเมียของมันทั้งนั้น เคยกินแล้วทิ้งอยู่บ่อยๆ เคยสนเคยแคร์ใครที่ไหน พอโดนเข้ากับตัวถึงกับไปไม่เป็น นั่งงง นอนงงเป็นไก่ตาแตก

"อย่ามาหัวเราะ กูจริงจัง ให้รางวัลนำจับ ใครจับเธอได้ กูจ่ายห้าแสน....

"ไอ้เชี้ย พูดอย่างกับว่าเธอเป็นโจรผู้ร้ายอย่างนั้นแหละ ถึงกับตั้งรางวัลนำจับ แถมค่าหัวแพงซะด้วย : ศิลา

"กูพูดจริง...อย่าให้เจอ ถ้าเจอกันเมื่อไหร่ กูจะสั่งสอนให้ลืมไม่ลงเลยคอยดู

"เห่อะ ! เอาจริงดิ : กระทิง

"เออ...

ภูผาจ้องมองเหล้าที่ถืออยู่ในมือ เหล้ามันขมพอๆกันกับอารมณ์ของเขาในคืนนี้ ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวัน เพราะแต่ล่ะวันเอาแต่นึกถึงหน้าเธอ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก มันหลอนอยู่แต่กับเสียงคราง อะไรกันวะ หรือกูโดนเธอทำเสน่ห์ถึงได้เอาแต่นึกถึงเธอคนนั้นจนไม่มีอารมณ์ไปทำกับคนอื่น