คุณหมอคนสวยนั่งตัวตรง แก้มป่องนิดๆ ทำหน้าเบ้บึ้งแบบเด็กน้อยที่พยายามขัดใจแต่กลับน่ารักจนอดยิ้มตามไม่ได้ สายตาจับจ้องไปที่ภูผาอย่างระแวงผสมความเอ็นดู
"ยิ้มอะไรของนาย.."
ภูผายิ้มกว้าง ใบหน้าเปื้อนความสดใส มีประกายเจ้าเล่ห์ในดวงตา ท่าทางยิ้มอย่างมั่นใจ
"พี่หมอน่ารัก.. (^‿^)"
คุณหมอเม้มปากแน่น ส่งสายตาแววตาขุ่นเคือง แต่ก็ไม่ปฏิเสธความจริงนั้นด้วยท่าทีเกรี้ยวกราดปนเขิน
"นายอ่ะมันน่าตี น่าตีให้ตายเลย.."
ภูผาเอนตัวเข้าหา แสยะยิ้มอย่างหยอกล้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่ม ๆ เต็มไปด้วยความล้อเล่น
"ถ้าจะตีขอตีบนเตียงเท่านั้นนะครับ เนื้อกระทบเนื้อ ตีให้เสียงดังฟังชัด ไม่เหนื่อยไม่พักกันไปเลย"
คุณหมอขมวดคิ้ว หยิกข้อมือเขาเบาๆ อย่างแกล้งโกรธ แต่ก็ซ่อนความขบขันไว้ในมุมปาก
"ทะลึ่ง...ยังจะมาพูดเล่นอีก นายกำลังทำฉันโกรธอยู่นะ.."
ภูผาก้มหน้าลงเล็กน้อย แววตาอ้อนวอน
"ง้อได้ไหมล่ะครับ ..."
คุณหมอยกคิ้วขึ
