@คอนโดหมออิงฟ้า
บรรยากาศเงียบสงบในยามค่ำคืนภายนอกตัดกับความวุ่นวายใจของสองสาวที่ยืนอยู่ตรงประตูห้อง เสียงลิฟต์ปิดลงเบื้องหลังเหมือนส่งสัญญาณว่าไม่มีทางถอยกลับได้อีกแล้ว
"พามาคอนโดกูแบบนี้จะดีเหรอปลาย"
อิงฟ้าหันไปกระซิบเสียงเบา สีหน้ากังวลปนลังเล ดวงตาคู่งามชำเลืองมองใบหน้าหลับพริ้มของภูผาที่ยังคงพิงตัวอยู่กับแขนเธอ มือเล็กยังจับแขนเขาไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว
"ดีที่สุดแล้ว....หรือมึงจะแบกไปคอนโดกูล่ะ ถ้าไปกูบอกเลยไม่รอดนะ..."
หมอปลายตอบกลับอย่างไม่ลังเล พร้อมกับเลิกคิ้วส่งสีหน้าระคนขำปนจริงจัง สายตากวาดมองภูผาตั้งแต่หัวจรดเท้า
"เฮ้อ...มึงกล้าเหรอ..."
หมออิงฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดวงตากลอกมองเพื่อนอย่างเหนื่อยหน่ายแต่ก็อดยิ้มที่มุมปากไม่ได้ ความคิดในหัวสับสนไปหมด ใจหนึ่งก็อยากถอย แต่อีกใจก็เต็มไปด้วยความห่วง
"เอ้า...ถ้ามึงให้กูก็ไม่ติดนะ ภูผาทั้งหล่อทั้งรวย แถมยังขี้อ้อน เอาใจเก่ง กูได้นะ
