สองขาแกร่งนั่งย่องๆลงไปตรงหน้าชายหนุ่มที่สภาพตอนนี้แทบไม่ใช่คนแล้ว
“ ใครส่งมึง ? “ พายุเอ่ยถามเสียงเย็นออกไปมือหนาควงมืดพกอันเล็กเล่นจนอีกคนกลัวจนแทบขาดสติ
” ขะ ขะ คุณพายุอย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ผะ ผมกลัวแล้ว “ ชายหนุ่มที่ไม่ปริปากพูดอะไรในตอนแรกออกเอ่ยเสียงสั่นออกมา ดวงตาสีเทาที่มองเขาอย่างเลือดเย็นมันทำให้เขากลัว
” บอกกูว่า ใครส่งมึงมา ถ้ามึงไม่พูด…. “
” คุณธิติครับ คุณธิติส่งผมมาครับ “ ชายหนุ่มที่กลัวจนลนลานจำต้องเอ่ยปากบอกออกไป เขารู้ว่าเขาตายจริงหากเขาไม่บอก
“ หึ ” พายุได้แต่หัวเราะเบาๆในลำคอ ธิติที่ชายหนุ่มพูดถึง คือคู่แข่งทางการค้าที่คอยส่งคนมาป่วนผับเขาอยู่บ่อยๆ แม้จะโดนคุกคามมากแค่ไหนพายุก็แค่จัดการกับคนมาป่วนเท่านั้น เพราะมันยังอยู่ในขอบเขตที่เขารับได้เขาเลยเฉยไม่ไปยุ่งเกี่ยว แม้น้องชายของเขาจะบอกอยู่บ่อยครั้งว่าให้ไประเบิดทางนู้นทิ้งซะ เขาก็ไม่คิดจะทำแต่ถ้าลำเส้นเขาเมื่อไ
