หลอกให้อยากแล้วจากไป
1318 คำ
รินลดาที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่นั่งให้เขากอดรัดอยู่อย่างนั้น พายุได้แต่นั่งคิดว่าเขาปล่อยเวลาทิ้งให้เนิ่นนานไปทำไม หลายปีที่รู้จักกันเขารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้คนตัวเล็ก แต่มาตอนนี้มันโคตรรู้สึกดีเลย ถึงแม้จะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ตั้งแต่นี้ไปทุกนาทีเขาจะใช้มันกับคนตัวเล็กให้คุ้ม
“ ที่รักจ๋า อาบน้ำมั้ยดึกแล้วนะ “ มือหนาลูบไล้พลางบีบขยำที่เอวคอดกิ่ว รินลดาได้แต่นั่งขนลุกขนพอง มันคือครั้งแรกของเธอที่โดนผู้ชายถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้
“ หรือให้พี่อาบให้มั้ย พี่อาบน้ำเก่งนะ ” ปากหนาว่าพลางอมยิ้มน้อยๆไปพลาง แววตามันฉายความเจ้าเล่ห์ออกมาชัด จนรินลดานึกหมั่นไส้เมื่อก่อนละเก็กหน้าขรึมทั้งวัน วันนี้กลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ไปซะงั้น
“ รินขอยืมเสื้อผ้าใส่หน่อยได้มั้ยค่ะ ” แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอคนพี่ พูดจาออดอ้อนเสียงหวาน พร้อมส่งสายตายั่วยวนแล้วลุกหนีเขาห้องน้ำไป มันทำให้คนพี่ที่เห็นกัดฟันกรอดทันที
“ แม่ง ไอ้เหี้xเอ้ย หลอกให้กูอยากแล้วจากไป ” พายุที่ตอนนี้ปวดหนึบไปทั้งลำแล้ว ได้แต่นั่งพึมพำมองตามอีกคนที่เดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไป
พรึบ !!!
สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูงสาวเท้าเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวกับผ้าขนหนูสีขาวออกมา ก็เขาเห็นว่าอีกคนไม่ได้หยิบอะไรเข้าห้องน้ำไป
ก๊อก !! ก๊อก !! ก๊อก !!
“ ที่รักจ๋า เสื้อกับผ้าขนหนูวางอยู่หน้าประตูห้องน้ำนะ ” พายุเอ่ยบอกคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำออกไป
แกร๊กกกกก !!!! เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมา
กรี๊ดดด !!! ตามด้วยเสียงกรี๊ดของคนตัวเล็ก
รินลดาที่คิดว่าอีกคนคงไปแล้วเลยเปิดประตูห้องน้ำออกมาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า มีหยดน้ำปะพรมตามร่างกาย พายุยืนนิ่งกับภาพที่เห็นตรงหน้า สายตาคมทอดมองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ร่างกายขาวเนียน เอวคอดกิ่ว แขนขาเรียวเล็กเต้าสวยสองข้างที่ใหญ่จนเกินตัว ยอดจุกสีชมพูหวาน กับใจกลางสาวขาวเนียนไร้ซึ่งแพรไหม มันทำให้พายุใบ้กิน สมองดับไปชั่วขณะ
รินลดาที่ได้สติก็รีบปิดประตูห้องน้ำใส่หน้าคนพี่ทันที ใจดวงน้อยเต้นรัวราวกับกลองชุด แก้มขาวเนียนบัดนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ เธออายจนไม่รู้จะอายยังไงดี
อีกด้าน …
พายุเมื่อได้สติรอยยิ้มภูมิใจฉายชัดบนใบหน้าหล่อทันที เขาภูมิใจกับภาพที่เห็นมากมันสวยงามกว่าที่เขาจินตนาการณ์ไปไกลมากๆ
“ ที่รักจ๋าไม่เอาเสื้อกับผ้าขนหนูเหรอ เปิดประตูสิ ” พายุที่เห็นเสื้อกับผ้าขนหนูยังตั้งอยู่ที่เดิมเอ่ยบอกคนด้านในอีกครั้ง
“ แย้มประตูสิเดี๋ยวพี่ส่งให้ เดี๋ยวก็เป็นปอดบวมหรอกหรือบวมอยู่แล้ว “ พายุพูดไปยิ้มไปอยากแกล้งก็อยาก อยากจับปล้ำเลยก็อยาก แต่เขาก็ไม่อยากหักหานน้ำใจเธออีกคำพูดที่ว่า ” ถ้าทำแบบนั้นก็ไม่ต้องคุยกันอีก “ มันดังก้องอยู่ในหูเขาๆเลยไม่กล้าทำอะไรอีกคนเลย
แกร๊กกกก !!!! เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมาอีกครั้งคนด้านในยื่นมือเรียวเล็กออกมาเพื่อรับเสื้อผ้าจากอีกคนด้านนอก พายุยัดเสื้อใส่ไปในมือคนตัวเล็ก
หมับ !! มือหนาจับหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก จมูกแกร่งกดหอมลงไปบนหลังมือที่เปียกชุ่มกลิ่นครีมอาบน้ำของเขาที่อยู่บนผิวกายเธอมันทำให้อาวุธร้ายที่อยู่ภายใต้กางเกงยีนส์แบรนด์ดังแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้ง คนตัวเล็กรีบดึงมือกลับแล้วปิดประตูทันที
ฮ่า … ฮ่า… ฮ่า…
เสียงพายุระเบิดหัวเราะเสียงดังจนคนในห้องน้ำนึกหมั่นไส้ รีบเช็ดเนื้อเช็ดตัวใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาแล้วเดินออกจากห้องน้ำมาทันที
ปัก !! ปัก !! ปัก !! เสียงกำปันเล็กทุบไปที่อกแกร่งของคนพี่หลายต่อหลายครั้ง
” แกล้งริน เหรอค่ะ “ คนตัวเล็กแหงนหน้าถามคนพี่ออกไปพร้อมยู่หน้าใส่อย่างไม่จริงจังนัก รินลดาที่อายจนแทบจะมุดดินหนี หมั่นไส้เขาก็หมั่นไส้
พรึบ !!!
แขนแกร่งดึงคนตัวเล็กไปกอดแน่น ใบหน้านวลซบอยู่ที่ออกแกร่งของเขา มือหนาลูกเรือนผมสวยเบาๆ
” พี่ไม่ได้แกล้ง แต่พี่ขำจริง “ พายุว่าพลางกลั้วหัวเราะไปพลาง
เพี๊ยะะะ !! มือเรียวฟาดไปที่อกแกร่งอย่างแรง ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้นะ
“ ผู้หญิงเวลาอายแล้วชอบทำร้ายร่างกายเหรอ เป็นแบบนี้ทุกคนรึป่าว หรือเป็นแค่คนสวยของพี่ หืม ” คำพูดยาวเหยียดของเขามันไม่ได้ทำให้อีกคนรู้สึกดีเลย เธอรู้สึกอยากบีบคอเขาให้ตายไปเลยมากกว่า
“ ทำไมชอบแกล้งค่ะ รินบอกแล้วให้พี่กลับไปเป็นแบบเดิม แบบนี้รินไม่ชิน ” เสียงคนตัวเล็กพูดอ้อมแอ้มอยู่ในอ้อมกอดเขา
ฟอดดด !!
ปลายจมูกแกร่งกดหอมลงบนเรือนผมสวย แขนแกร่งกระชับกอดแน่นขึ้น
“ น่ารักจัง ที่รักจ๋าน่ารักมากเลยรู้ตัวไหมครับ ” คำว่าน่ารักหลุดออกมาจากปากเขาแล้วไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เพราะคนตัวเล็กของเขาน่ารักมากจริงๆ
“ ไม่ต้องมาพูดเลยค่ะ ถ้าพี่แกล้งรินอีกรินจะงอนจริงๆนะคะ ” รินลดาก็จนหนทางไม่รู้จะรับมือกับเขายังไงดี เธอยังยืนยันคำเดิมว่า ให้เขากลับไปนิ่งๆพูดน้อยๆเหมือนเดิมจะดีกว่า
“ งอนพี่ก็ง้อ เดี๋ยวพี่ง้อเองครับ” คนหน้ามึนพูดออกไปเพราะถ้าคนตัวเล็กงอนเขาง้อเธอเอง เขาพร้อมง้อเธอไม่ว่าเธอจะงอนเขาเรื่องอะไร
“ ปล่อยเลยนะคะ รินง่วงแล้ว ” หนี ทางเดียวที่จะทำให้เธอหลุดออกจากสถานการณ์นี้ได้คือการหนีเขาไปนอน
พายุยอมปล่อยกอดคนตัวเล็กอย่างว่าง่าย รินลดารีบสาวเท้าเดินเข้าห้องนอนไปทันที
อีกคนเลยปลีกตัวเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำหวังให้ความเย็นช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่แท่งร้อนได้บ้าง แต่ก็เปล่าเลยมันยังคงแข็งขึงอยู่อย่างนั้น บ่อยครั้งที่เขาจะใช้บริการแม่นางทั้ง 5 ของเขาแต่วันนี้เขากลับไม่อยากใช้มันแล้ว เขาอยากไประบายกับคนตัวเล็กของเขามากกว่านี่สิ สมองเอาแต่ครุนคิดจะกล่อมอีกคนยังไงดีให้ยอมตกลงปลงใจกับเขา
” ดื้อนัก แม่ง !! วางยาเลยดีมั่งเนี่ย ” ง่ายมากหากเขาคิดจะวางยาเธอจริง
“ จะให้ยอมเอง กูต้องรออีกนานแค่ไหนว่ะเนี่ย ” พายุหงุดหงิดหัวเสียอยู่ไม่น้อย ไอ้ลูกชายตัวดีก็แข็งไม่ยอมลง เพราะภาพร่างกายเปลือยเปล่าที่เขาเห็นมันฉายชัดอยู่ในสมองของเขาตลอดเนี่ยแหละคือต้นเหตุ
พายุที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินเข้ามาในห้องนอนเห็นอีกคนนอนดูซีรีย์ในมือถือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ได้แต่คิดในใจนอนดูหนังสบายใจ กูเนี่ยหน้าเหมือนคนอมทุกข์อยู่คนเดียว มือหนาก็ยังกำแท่งร้อนของตัวเองผ่านกางเกงนอนไม่ยอมปล่อย
^^
- ผู้เขียน
