ทั้งสองเดินมานั่งยังโต๊ะริมน้ำ อากาศช่วงเย็นไม่ร้อน ลมโกรกเย็นสบายพายุจัดการสั่งอาหารหลายอย่างที่คนตัวเล็กชอบ เขารู้ทุกอย่างว่าคนตัวเล็กของเขาชอบหรือไม่ชอบอะไรอาจจะด้วยทั้งสองรู้จักกันมานาน บวกกับการช่างสังเกตุของเขาเอง
ใช้เวลาไม่นานอาหารหลายอย่างก็มาเสริฟ์ พายุดูแลรินลดาดีคอยตักนั่นนี่ให้ตลอดเวลาที่กินข้าวด้วยกัน จนเธอชินไปแล้ว ส่วนคนที่คอยดูแลก็ดูแลดีโดยไม่คิดที่จะเบื่อเลย ทั้งสองนั่งกินไปคุยไปสักพัก
Rrrrrrrrr Rrrrrrr
เสียงมือถือราคาแพงของพายุดังขึ้นมือหนาหยิบมันมาดูเป็นต้องขมวดคิ้ว พ่อที่ไม่ค่อยโทรหาเขาสักเท่าไหร่แต่วันนี้โทรมาจนปลายสายนึกแปลกใจ
“ ครับ ” มือหนากดรับทักทายปลายสายไปสั้นๆ
” พ่อจะโทรมาบอกให้แกไปงานเลี้ยงด้วย แม่แกย้ำนักย้ำหนาว่าแกต้องไปด้วยญาติฝั่งแม่แกเขาแต่งงาน “
“ ครับ ถึงวันผมจะไป ”
ตู๊ด !!! ตู๊ด !!! ตู๊ด !!!
ทั้งสองนั่งต่อกันไม่นานก็พากันกลับ รถสปอร์ตคันหรู
