พรึบ !!!!
สองขาแกร่งของพายุยืนขึ้นเต็มความสูงเมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาว่าตอนนี้จะ สี่ทุ่มแล้วเพราะมันถึงเวลาพักผ่อนของคุณแม่แล้ว
“ ไปครับ ไปอาบน้ำนอนดึกแล้ว ” มือหนาดึงคนตัวเล็กให้ลุกจากโซฟา
“ อะไรว่ะ เพิ่งสามทุ่มกว่าๆ ทำตัวเป็นเด็กอนามัยไปได้ ” ภูผาที่กำลังนั่งคุยอยู่ จู่ๆอีกคนก็ลุกขึ้นงั้น
“ เมียกู ลูกกูต้องนอนไม่ได้เหมือนมึงนี่บ้านช่องไม่กลับ ” พายุหันไปว่าพี่เมียที่นั่งหน้ามึนทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่
“ ไอ้ลมมึงเมาแล้วก็ไม่ต้องพาน้องกลับ นอนที่นี่ ” พายุหันไปบอกสายลมที่เมาจนหน้าแดงตาเยิ้มไปหมด ถ้าเรื่องดื่มสายลมยังห่างไกลกับพายุอยู่มากโข
“ กูก็เมาแล้ว กูนอนด้วย ” เป็นภูผาที่เอ่ยพูดขึ้น ตาคมหันไปมองยังทอรุ้งที่นั่งดูซีรี่ย์อยู่ พายุก็พาคนตัวเล็กเดินเข้าห้องไปทันที กว่าพายุจะได้พาคนตัวเล็กกับลูกเข้าห้องได้ก็เล่นเอาดึกดื่น เพราะไอ้พี่เมียมันชวนคุยนั่นคุยนี่
“ ที่รักไปอาบน้ำกันเดี๋ยวพี่อา
