หลังจากออกจากร้านนาฬิกาพายุพาคนตัวเล็กมายังชั้นขายของเด็กอ่อน ดวงตาสีเทาเป็นประกายขึ้นมาเมื่อเห็นของใช้เด็กอ่อนวางเรียงรายอยู่ตามชั้น ฝ่ามือหนาหยิบนั่นหยิบนี่มาดูริมฝีปากหยักอมยิ้มน้อยๆอยู่ตลอดเวลา
รินลดาได้แต่มองคนพี่ทีมองของตรงหน้าที เขาดูของเด็กอ่อนไปให้ใคร…
“ พี่จะซื้อไปฝากใครเหรอค่ะ ”
“ ดูไว้ให้ลูกของเราไงครับ ” พายุเอ่ยบอกอย่างดีใจ
“ หรือว่าเราจะซื้อไปเตรียมไว้เลยดีไหม ? ” นี่เมียยังไม่ท้องกูยังตื่นเต้นขนาดนี้ถ้าเมียท้องมันจะตื่นเต้นขนาดไหนว่ะ
“ รินไม่ได้ท้องนะคะ จะซื้อไปทำไม ” คนตัวเล็กที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรในคืนนั้นก็เข้าใจมาตลอดว่ายาที่ตัวเองกินอยู่ทุกวันคือยาคุมกำเนิด พายุก็ไม่คิดบอกอะไรด้วย คิดแค่ว่าถ้าเมียรู้ที่หลังแล้วเมียงอลกูค่อยง้อก็แล้วกันว่ะ
พายุจูงมือคนรักเดินไปดูนั่นดูนี่ ใจอยากเหมาไปทั้งแผนกแต่เมียเบรกอยู่ท่าเดียวเลย คนตัวเล็กที่เห็นคนพี่หยิบของสีชมพูหลายชิ้
