1 เดือนผ่านไป
งานแต่งงานระหว่างเมรินกับเมฆินถูกจัดอย่างเรียบง่ายภายในเหมืองแร่ทองคำเมฆิน ทั้งสองต่างอยู่ในชุดบ่าวสาวสีขาวที่ใครๆ ต่างมองว่าช่างงดงามสมกับเป็นคู่บ่าวสาวของงานเหลือเกิน
เมรินถูกแขกในงานจับจ้องเป็นพิเศษ หลายคนต่างเข้ามาถามเจ้าบ่าวว่าไปสรรหาเจ้าสาวแสนสวยคนนี้มาจากไหน ไม่มีคนดูถูกดูแคลนอย่างที่เธอกังวลในตอนแรกสักนิด มีแต่คนชื่นชมในความงามจนเมฆินอดหึงหวงในตัวหญิงสาวไม่ได้ ไม่รู้ไอ้พวกผู้ชายที่มาในงาน ทำไมไม่เอาสายตาไปมองเมียที่บ้านมันบ้าง เอาแต่จ้องเมียเขา
“พี่ละหงุดหงิดคนพวกนี้จริงๆ รู้อยู่ว่ารินเป็นเมียพี่แท้ๆ พวกมันยังจ้องรินยังกับจะกินให้ได้” พูดกระซิบกับภรรยาสาวในขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนต้อนรับแขกอยู่
“บ้าเหรอคะ พี่คินคิดมากไปเองหรือเปล่า คนที่มาในงานก็คนรู้จัก เพื่อนพี่ น้องพี่ทั้งนั้นแหละ คิดมากไปแล้วนะคะ” เมรินตีแขนชายหนุ่มที่เอาแต่หึงหวงไม่เข้าเรื่อง ขนาดมีลูกและแต่งงา
