2 สัปดาห์ถัดมา
“เดี๋ยวมื้อกลางวันเธอช่วยเอากับข้าวมาส่งให้ที่เหมืองหน่อยนะริน” เมฆินเอ่ยขึ้นหลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ วันนี้เขางานยุ่งมากจนไม่มีเวลากลับมากินอาหารกลางวันที่บ้าน ถ้าเป็นปกติเขาเองก็คงจะนั่งกินข้าวกล่องกับคนงาน แต่ตอนนี้เขามี ‘แม่ครัว’ ประจำตัว ที่ทั้งสวยและน่ารัก ถ้าไม่ได้เห็นหน้าเธอตอนกลางวันเช่นเคย เขาคงคลั่งและไม่มีกะจิตกะใจทำงานเป็นแน่ อีกอย่างเริ่มติดเมีย เอ๊ย..ติดรสมือเมีย กินอาหารคนอื่นทำพาลจะกลืนไม่ลงคอ
“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นรินอาจจะทำแค่อย่างเดียวนะคะ จะได้ทานง่ายๆ”
“อื้ม ไม่ต้องทำเยอะหรอก ทำเผื่อพี่คนเดียวพอ พวกคนงานมันมีอาหารกิกันดีๆ อยู่แล้ว เธอจะได้ไม่เหนื่อย เก็บแรงไว้เหนื่อยเรื่องอื่นดีกว่า” เมฆินพูดอย่างมีเลศนัย ซึ่งคนฟังก็รู้ดีว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร
“แล้วนายเหมืองอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ” เมรินเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะไม่อยากโดนเขาพูดจาแทะโลมบ่อยๆ ถ้า
