เมรินเดินนำหน้ากลับไปที่บ้านพัก เธอนิ่งเงียบเสียจนเมฆินเองเริ่มรู้สึกกลัว พร้อมกับคิดสงสัยว่า จริงๆ แล้วควรเป็นเขาไม่ใช่หรือที่ต้องโกรธ เพราะเมียไปคุยกับผู้ชายคนอื่น
“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ ณีได้ยินเสียงดังเอะอะ ตายแล้ว! นายเหมือง หน้าไปโดนอะไรมาคะ” ดารุณีร้องเสียงหลงเมื่อเห็นว่าคนทั้งคู่เดินกลับแล้ว แต่บนใบหน้าของเจ้านายหนุ่มกลับมีรอยช้ำ และเลือดซึมที่มุมปากกลับมาด้วย
“พี่ณีกลับไปพักผ่อนได้เลยนะคะ เดี๋ยวรินจัดการต่อเอง”
เมรินหันไปบอกสาวรุ่นพี่ เพราะเธออยากจะคุยกับเมฆินสองต่อสอง ขณะที่ดารุณีก็มองกลับมาที่เมรินด้วยสีหน้างงๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ทำตามที่เมรินบอก” เมื่อเห็นว่าดารุณียังไม่ยอมไปไหน คนเป็นเจ้านายจึงเอ่ยปากแทน และแน่นอนว่าดารุณีรีบเดินออกจากบ้านไปทันที
“พี่คิน…” พอคล้อยหลังแม่บ้านสาวรุ่นพี่ หญิงสาวก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ทำไมรินต้องออกไปพบมัน หรือแอบนัดแนะกันมาที่นี
