พรึบ
เสียงร่างบางโดนโยนลงบนเตียงนุ่มภายในห้องนอนของกาสิโนฟาริค ข้อมือเรียวของเธอเกิดรอยแดงจากแรงบีบอย่างแรงของฟาริค จนเลย์ลาทำหน้าเหยเกออกมา
"ไปไหนกับมันมา" เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยสีหน้าหัวเสีย ดวงตาคมจ้องมองไปที่ใบหน้าจิ้มลิ้มของเลย์ลาอย่างรอคำตอบ
"ฉันถามเธอไม่มีปากเหรอ" เสียงทุ้มตะคอกดุ
เลย์ลาก็ใช้ดวงตากลมจ้องมองไปที่ฟาริคนิ่งไม่ยอมตอบอะไรเขากลับ
"คำที่ฉันเคยบอกไป เธอคิดจะฟังบ้างมั้ยเลย์ลา"
"ถ้าเธอยังดื้อรั้นกับฉัน อย่ามาหาว่าฉันใจร้าย"
"เลย์ลาบอกคุณฟาริคไปแล้วว่าพี่กวินคือพี่ที่
เลย์ลาทำงานด้วย" เรียวปากสวยเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"แล้วมันต้องถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้นเลยเหรอเลย์ลา เธอโง่จริง ๆ รึแกล้งโง่กันแน่ถึงไม่รู้ว่าท่าทีของมันไม่ได้จ้องจะเป็นแค่พี่ที่ทำงานด้วยกัน" เสียงทุ้มเอ่ยพูดพร้อมสีหน้ายังคงดูโกรธไม่หาย
"เลย์ลาคงโง่อย่างที่คุณฟาริคบอกจริง ๆ แหละมั้งคะ" เรียวปากสวยของเ
