ช่วงดึกของวัน
เลย์ลาหลับไปเพราะอาการอ่อนเพลียที่สะสม เธอตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาช่วงดึกของวันแล้ว
"อื้อ" เสียงหวานครางขึ้นมาในลำคอเบา ๆ ก่อนจะปรับสายตาและค่อย ๆ กวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างสำรวจ ตอนนี้เธออยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่ ไม่รู้ตัวเลยว่าหลับไปตอนไหน ฟาริคคงจะเป็นคนอุ้มเธอมานอนที่เตียง
เลย์ลาเหลือบสายตาไปมองก็เห็นว่าฟาริคกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานที่อยู่ไม่ไกลจากเธอ เธอยกมือขึ้นมาขยี้ตาเบา ๆ ก่อนจะก้าวขาลงจากเตียง
ตึกตึก
สองเท้าเล็กสาวเท้าเดินไปหาฟาริคด้วยท่าทีงัวเงีย ฟาริคได้ยินเสียงเธอตื่นก็ค่อย ๆ เงยหน้าออกมาจากเอกสารที่อ่านอยู่
"ตื่นแล้วระ…" ยังไม่ทันที่ฟาริคจะเอ่ยจบประโยค เขาก็ต้องชะงักไปเมื่อเลย์ลาที่เดินเข้ามาหาเขา ได้ปีนขึ้นไปนั่งบนตักของเขาและโผล่กอดเขาแน่น
ไม่รู้ว่าเธอยังงัวเงียอยู่หรือเพราะอะไรที่เธอมาอ้อนเขาเหมือนลูกแมวแบบนี้ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันทำให้เขา…รู้สึก
